Merkwaardige Voorvallen - Game Is Over, A New Game Starts
Deel 5 - Amanda Sharp
Insubordinatie
Dan plant Amanda Sharp een telefoongesprek en wil ze weten wanneer ze het conceptrapport kan ontvangen. Ze geeft me een target datum waarop ik volgens mijn eigen planning nog niet eens klaar ben met deze opdracht, laat staan dat het conceptrapport geschreven is. Ze gaat er hierbij vanuit dat ik volgens haar instructies de werkzaamheden twee weken eerder heb afgesloten. Hoewel met moeite besluit ik om de confrontatie aan te gaan. Hierin meegaan, leidt tot niets en ik kan het beter goed gedoseerd forceren om te zorgen dat er een einde aan komt, een einde waar ik uiteindelijk goed uit moet komen.
Wanneer ik haar meedeel dat ik haar instructies negeer en nog steeds volgens mijn eigen planning werk omdat het onmogelijk is om te voldoen aan wat ze vraagt begint ze luid tegen me te schreeuwen. Ze schreeuwt me allerlei verwijten toe en noemt het niet navolgen van haar instructies insubordinatie. Ik luister naar haar tirade, zeg niets meer terug, denk alleen maar hoe kom ik hier uit.
Het telefoongesprek wat Ben Palmer ooit met Luca Romano had komt terug in mijn herinnering. Ben Palmer was toen zo goed als aan het einde van zijn dienstverband met Chespo en naar eigen zeggen voerde hij dit telefoongesprek met Luca Romano in Zuid Amerika waarbij hij steeds zei dat hij Luca Romano niet kon verstaan, dat hij harder moest spreken, waarbij Luca Romano uiteindelijk zo hard hij kon door de telefoon schreeuwde en Ben Palmer de telefoon steeds verder van zijn hoofd hield en steeds maar zei, spreek wat luider, ik kan je niet verstaan. Dit doe ik niet maar als een kaars die bijna opgebrand is en nog een keer flakkert zo tart ik Amanda Sharp.
Ik maak aantekeningen van wat ze tegen me zegt, de verwijten die ze me maakt en de instructies die volgen. Doordat ik minder snel schrijf dan dat zij tegen me schreeuwt vraag ik Amanda Sharp steeds te herhalen wat ze heeft gezegd, soms moet ze iets drie tot wel vier keer herhalen. Ook zij reageert steeds woedender en schreeuwt steeds harder door de telefoon terwijl ik rustig om herhalingen blijf vragen en langzaam schrijvend noteer wat ze zegt.
Later zullen mijn USA collega's me zeggen dat Amanda Sharp de deur van haar kamer open had laten staan en zij gehoord hebben hoe ze tegen me tekeer ging en dat zij zich bezorgd hebben afgevraagd hoe dit voor mij zou aflopen.
Wanneer Amanda Sharp heeft opgehangen is het weer later in de avond en degenen die hun werkkamer rondom die van mij hebben zijn al lang naar huis. Ik ben vrijwel de enige in het gebouw die nog aan het werk is. Nog even en de beveiliging zal aan zijn rondje beginnen en eigenlijk moet ik dan weg zijn.
Ik voel weer de pijn in mijn linkerarm opkomen, voel me duizelig worden en voel me leeg en uitgeput. Is dit hoe mensen die gedurende langere tijd meer energie verbruikt hebben dan ze terugontvangen hebben zich voelen. Zijn dit de tekenen van een burn-out.