Merkwaardige Voorvallen - Game Is Over, A New Game Starts
Deel 1 - Ben Palmer
Tom Korthals- Kamer Italie
Ik noemde al de kleine kamer die ik kreeg in het hotel in Spello.
De eerste jaren ga ik regelmatig naar vestigingen in Italie, in de buurt van Modena, maar ook naar de fabriek zuidelijker, in de buurt van Perugia waarvoor ik een hotel in Spello gebruik. Het hotel is een schitterend palazzo met een heel mooie receptie en op elk van de verdiepingen een hal met mooie frescos waar de kamers omheen liggen. Het hotel is schitterend gerestaureerd, de frescos zijn niet oud, maar zijn heel fraai. Ook de kamers die rondom de centrale hal liggen zijn ruim en heel smaakvol ingericht. De eerste keer dat ik er overnacht krijg ik ook een van die mooie kamers. Na dit eerste bezoek doet zich het merkwaardige feit voor dat ik in dit hotel steeds een heel kleine kamer krijg.
Na het eerste bezoek roem ik tegenover Tom Korthals en Frank Sanders, de Europese controller, het hotel als het mooiste waar ik tot dan voor Chespo heb overnacht.
Het hotel wordt standaard gebruikt voor bezoekers aan de fabriek en de volgende keer dat ik weer eenzelfde opdracht in Italie krijg en dus ook weer twee weken naar de fabriek ga, maakt de secretaresse mijn hotelreservering weer in dit hotel. Ook nu krijg ik ditzelfde kleine kamertje dat schuin in een punt toeloopt vanaf de deur. Het lijkt eerder een personeelsruimte, een slaapruimte voor personeel dat in het hotel moet overnachten, dan een echte hotelkamer. De ene stoel die er staat is meer het type keukenstoel en er is een eenpersoonsbed dat tegen de muur staat. In de ruimte die dan overblijft, kan ik mijzelf bijna niet keren, laat staan dat ik er, zoals ik gewoon ben te doen, mijn koffie opengeklapt op de vloer kan laten liggen zodat ik niet steeds hoef uit te pakken.
Ik laat het erbij zitten, denk, ik slaap er toch alleen maar en dan werk ik in de avond maar niet op de hotelkamer.
Het weekend erop ga ik, zoals ik gewoon ben te doen, naar huis en omdat ik ook de week daarna op de fabriek zal werken, twee weken in totaal en Rome vanaf daar dichterbij is reis ik via Rome.
Vanwege de reistijd ga ik wel al zondagavond terug en arriveer laat in de avond op het vliegveld van Rome waarna het nog een paar uur rijden naar Spello is. Het is vroeg in de nacht wanneer ik bij het hotel aankom, zo om en nabij twee uur. Voordat ik wegging heb ik gevraagd of dit een probleem zou zijn, of er dan iemand zou zijn om me binnen te laten en er is me verzekerd dat de nachtwaker open zal doen wanneer ik aanbel.
Hoe vaak ik ook aanbel, er komt niemand om de deur te openen en zo breng ik de nacht in de auto door, tot rond zeven uur de deur van het hotel open gaat en ik naar binnen kan. Ik krijg dezelfde kleine kamer, ondanks mijn protest dat ik bij een verblijf van twee weken toch wel recht heb op een ruimere kamer. Ze zeggen dat ze de reservering niet kunnen veranderen en mij een van de mooie grotere kamers kunnen geven, zelfs al zou ik de daarvoor geldende hogere prijs betalen.
Ik begrijp genoeg, douch me, kleed me om en ga naar de fabriek om daar mijn werk te doen.
Die avond loop ik het centrum van Spello door om te zien of er ook nog een ander hotel is. Dit vind ik, aan het andere einde van het centrum. Het is een stuk goedkoper, eenvoudiger en wanneer ik vraag of ik de kamer die ik zal krijgen eerst kan zien, blijkt dit een heel ruime kamer te zijn. De kamer is wat spartaans ingericht maar alles wat ik nodig heb is aanwezig, met een ruim bed, een schone badkamer en met ook nog eens een schitterend uitzicht over de vallei.
Terug in het palazzo pak mijn spullen, annuleer bij de receptie de reservering voor de rest van de week, laad mijn spullen in de auto en rij de paar honderd meter naar het andere hotel, om nooit meer een voet in het palazzo te zetten, laat staan er te overnachtten.
Ik vertel alleen aan Giovanni Olmi, de financiele man van de fabriek dat ik verhuisd ben en noem slechts als reden de benauwend kleine kamer in het palazzo.
Terug op mijn basiskantoor vraagt Tom Korthals me wanneer ik hem op de gang tegenkom of de kamers in het palazzo me bevallen, waarbij hij wat vals lacht. Hem zeg ik alleen dat het palazzo heel mooie kamers heeft waar de Amerikaanse toeristen die het plaatsje bezoeken vanwege de fraaie frescos aan de muren van het kerkje helemaal enthousiast over zijn. Ik zeg verder niets over mijn nachtelijk verblijf in de huurauto omdat niet opengedaan werd, en zeg hem al helemaal niet dat ik van hotel veranderd ben. Hoewel het heel goed mogelijk is dat hij dit weet.
Giovanni Olmi zal het waarschijnlijk hebben gemeld aan Vicenzo Fabbri en die zal het Dirk Bosman, de assistent van Frank Sanders, hebben verteld, en zo zal die het weer aan Tom Korthals hebben doorgegeven. Ik weet, wat ik doe wordt bekend alsof er permanent een volgspot op me gericht staat.