De Dreiging
Hij zegt, in wat voor gemeenschap woon je eigenlijk. Het is niet zo zeer een vraag maar meer een constatering dat het op zijn zachtst gezegd een opmerkelijk verhaal is wat ik vertel over de bewoners van de toren waarin ik woon. Het zijn kleurrijke bewoners, dat valt niet te ontkennen. En dan heb ik nu niet eens iets gezegd over de personen die er in het korte, 10 jarig, bestaan van de toren gewoond hebben maar om uiteenlopende redenen verhuisd zijn of zijn overleden. Hoewel, bij het maken van zijn opmerking neemt hij waarschijnlijk mee wat een paar jaar eerder veel aandacht kreeg en waarbij de wereldpers met weinig vleiende commentaren uithaalde naar mijn medebewoners.
De toren is de hoofdzetel van de goden. Althans, zo voelen en gedragen sommige bewoners zich, of anders zonnekoningen en koninginnen die heersen en macht uitoefenen over de gewone stervelingen.
Voor hem is het eenvoudig. Hij is in zijn land actief lid van een kerk, die naast zijn werk de community vormt waarbinnen hij leeft. Zijn vrienden en ook zijn buren behoren tot die kerk. Soms lopen werk en kerk community ook door elkaar. Voor hem komt de community waarbinnen hij leeft en de buurt waar zijn woonhuis staat, overeen met waar hij persoonlijk in gelooft. Hij zal, wanneer hij dit bij zijn superieuren kan motiveren, iemand van zijn kerk die zijn baan verloren heeft als consultant inhuren omdat het een goede vent is die het verdient een baan te hebben, om zo voor een overbrugging tussen banen te zorgen zodat het gezin inkomen heeft. Toen bij de overstroming van een riviertje het huis van een medekerklid onder water liep werkte hij samen met vrienden, allemaal kerklid en buurtgenoten, een aantal weekenden om het niet verzekerde huis van het medekerklid te herbouwen. Zo helpen ze elkaar, maar zo is het niet in de toren waarin ik woon.
Ons bindt alleen dat we in dezelfde toren wonen. Deze hoofdzetel van de goden heeft per verdieping een appartement, een riant appartement, dat is zeker. De appartementen hoger in de toren die boven de omliggende bebouwing uitsteken hebben een weids uitzicht over de omgeving. Rondom ramen om door naar buiten te kijken en zo letterlijk een ruim gezichtsveld te hebben.
De huidige bewoners zijn minder kleurrijk, minder bijzonder, minder opvallend en meer doorsnee dan degenen die verhuisd of overleden zijn. Het is opvallend wat er in het korte bestaan van de toren gewoond heeft aan zwendelaars, oplichters, fraudeurs, aanstellers en aandachtstrekkers.
Wanneer je je appartement nog niet hebt verkocht, maar je bent al wel verhuisd dan tel je mee als oud bewoner, maar niet per definitie als een kleurrijk oud bewoner. Ook al ben je barones, ook al was je in je jonge jaren een golfcaddie die als een nomade door Europa zwierf volgens een twee paginabreed interview in een krant naar aanleiding van een golftoernooi, ook al heb je nog met Omar Sharif gebridged, ook al is je oom een gedecoreerde Engelandvaarder waar je nog een film over wilt maken. Het is niet bijzonder genoeg om over te vertellen.
Je bent ook geen bijzondere bewoner om een verhaal over te vertellen wanneer je als de god Hermes op en neer pendelt tussen Sint Maarten en Brazilie en natuurlijk tussen Brazilie en Nederland. Hermes bewoont het penthouse en hierbij horen een aantal parkeerplaatsen die ook het dichtst bij de toegangsdeur naar het gebouw liggen. Het zijn meer parkeerplaatsen dan een persoon normaal gesproken aan autos heeft. Die lege plaatsen nodigen dan ook uit tot niet door Hermes goedgekeurd gebruik. Het door Hermes verfoeide gebruik van zijn parkeerplaatsen was onderdeel van de weinig vleiende commentaren over de bewoners eerder in de wereldpers. Hermes regelt zijn eigen informatiebronnen, een video camera die hij tijdens zijn reizen op afstand kan bekijken, zodat hij kan zien of zijn parkeerplaatsen niet door iemand anders, buiten zijn medeweten, gebruikt worden. De deuren van de parkeergarage moeten vernieuwd. De installateur legt de nieuwe deuren op de parkeerplaatsen van Artemis zodat die, wanneer ze laat in de avond terugkomt de verleiding niet kan weerstaan om haar auto op de lege parkeerplaats van Hermes te parkeren, zij het met een briefje met telefoonnummer om, wanneer Hermes de parkeerplaats zelf nodig heeft, onmiddellijk te bellen. De volgende ochtend vroeg zijn de parkeerplaatsen van Artemis weer vrij en verplaatst ze haar auto. Echter, daarna parkeert de installateur een heftruck, die ze gedurende de installatie van de deuren voor een enkele dag nodig hebben, op de parkeerplaats van Hermes. Helemaal aan de zijkant, tegen de muur, maar toch. Dit gaat Hermes te ver en hij belt vanuit Brazilie op om te klagen over het parkeren van de heftruck, de volgende dag zal zijn Mercedes immers gebracht worden en die kan door de heftruck beschadigd raken. Toch is een god die in Brazilie het gebruik van zijn parkeerplaatsen in Nederland in de gaten houdt en opbelt bij niet uitdrukkelijk door hem toegestaan gebruik, ook niet bijzonder genoeg om over te vertellen.
Bovenin de toren woont in de eerste jaren een god die uit Rusland afkomstig is maar die in de hierarchie van de toren toch wat lager staat dan de oppergoden, meer de status heeft van een gewone sterveling en waarnaar de overheid onderzoek doet vanwege belastingontduiking. Hij verhuist omdat hij zich niet meer veilig voelt doordat een andere bewoonster bedreigd wordt. De koper en nieuwe bewoner van zijn appartement is de god Hades, die wel bijzonder is maar kleurrijk kun je deze zwendelaar niet noemen. Zo blijft, zeg maar voor de continuiteit, het appartement bewoond door op elkaar lijkende goden. Hij woont er niet permanent, gebruikt het appartement vooral als zijn privekantoor, behalve wanneer hij in de gevangenis zit. Hoewel hij een telg is uit een gerenommeerde oudgeld familie wil hij niet deugen. Hij wordt tot een jaar gevangenisstraf veroordeeld voor de mishandeling van een Zwitserse bankier om die zo te dwingen een valse verklaring in zijn voordeel te tekenen. Verder zijn er verdenkingen van contacten met bekende criminelen uit de onderwereld en nog een veroordeling vanwege het lekken van voorkennis bij beleggingen. In de toren kan hij meeprofiteren van de beveiligingsmaatregelen die getroffen zijn tegen aanslagen mochten zijn criminele vriendjes uit zijn op een afrekening. Dat zou wel ironisch zijn omdat de vorige bewoner zo geageerd heeft tegen de huisvesting van de bewoonster voor wie de beveiligingsmaatregelen zijn aangebracht. Of zouden afrekeningen in het criminele circuit harder zijn dan aanslagen van terroristen en de dreiging nu dus hoger en daarmee het gevaar voor de buren groter. Maar zo wordt daar door de goden niet naar gekeken.
Nee, dan de god Dionysos die onderin de toren heeft gewoond.
In zijn gloriejaren heeft Dionysos een grote Mercedes met chauffeur. Over het algemeen leuke jonge mannen die eerst hun steevast kleine eigen auto parkeren, de Mercedes de garage uitrijden waarna Dionysos, zwarte kleding, staartje in het haar, boven aan de helling instapt. Hij komt normaal gesproken niet in de garage, bij terugkomst stapt hij ook boven aan de helling weer uit en loopt dan zonder op of om te kijken naar de zijingang om zo ongezien mogelijk zijn appartement binnen te gaan, om welke dreiging ook te ontwijken. Hoewel, op een vroege ochtend, heel vroeg, eigenlijk nog late nacht, komt hij met wat later zijn neef en kompaan zal blijken te zijn gierend en slingerend van het lachen de helling af lopen, de garage in. Artemis, die op dat uur vertrekt, is blij dat ze in haar auto zit en de deur automatisch op slot gaat wanneer ze die twee zo opgefokt de garage binnen ziet slingeren.
Zijn chauffeurs, die elkaar met regelmaat opvolgen, hebben zonder uitzondering de atletische gestalte van de beveiliger die personen die mogelijk een aanslag kunnen plegen signaleert en dan onopvallend tussen die persoon en zijn meester inschuift, zoals zijn vrouw Hestia op een dag uitlegt. De atletische gestalte is bedoeld om een mogelijke aanslagpleger helemaal van het plan af te brengen, of om die persoon bij een aanslag met de getrainde spieren uit te schakelen, of, in het ergste geval, de aanslag te incasseren.
Waartegen Dionysos wordt beveiligd weten we niet, totdat op een vroege ochtend de politie een huiszoeking doet en hij in de gevangenis belandt. De affaire vastgoedfraude wordt publiek en Dionysos is een van de hoofdpersonen. Bij de huiszoeking wordt van alles meegenomen, ongeacht of het van hem is of dat het de sieraden en trouwring van zijn vrouw betreft. Hij, overlevende van een Japans concentratiekamp die moest toekijken hoe zijn moeder werd mishandeld, heeft een beschermingsschild waar niets doorheen komt. Hij krijgt in de gevangenis niet automatisch een televisie en weigert om er om een te vragen, en mist hem ook niet. Het Spartaanse gevangenisleven is volgens hem niets vergeleken bij de kampontberingen die hij als kind heeft doorstaan.
Bij de huiszoeking worden alleen wat softdrugs gevonden, waarvoor zijn vrouw Hestia de schuld op zich neemt. Ze krijgt hiervoor een taakstraf van een week en moet het culturele gebouw in een van de armere stadswijken schoonmaken. Een taak die ze nauwgezet uitvoert door het gebouw van boven tot onder schoon te soppen.
Bij zijn inhechtenisneming zijn de medicijnen niet meegekomen en omdat gevangenisautoriteiten in eerste instantie weigeren te accepteren dat hij ze nodig heeft schakelt hij de pers in om hierover te klagen en zo te bewerkstelligen dat hij zijn medicijnen krijgt. De pers op haar beurt doet uitgebreid verslag over zijn ziekte door te suggereren dat die samenhangt met zijn jarenlange cocainegebruik. Hele verhalen worden geschreven over vergaderingen waar hij in de juiste gemoedstoestand komt door, waar anderen bij zijn om hen te provoceren, even wat cocaine te snuiven. Dionysos wordt de jarenlange hoofdpersoon in een in de pers breed uitgemeten rechtszaak waar een bekroond boek over wordt geschreven waarvan de schrijvers regelmatig als spreker op congressen worden uitgenodigd, waar een veel bezocht toneelstuk in theaters over wordt opgevoerd en waarover een televisieserie wordt gemaakt met hoge kijkcijfers. Hij is degene die in de vastgoedfraudezaak het meest tot ieders verbeelding spreekt en in de pers en andere media steeds weer de meeste aandacht krijgt.
Van de machtige god die met auto met chauffeur annex privebeveiliger komt en gaat wordt hij steeds meer een huiselijke bewoner die verzorgd wordt door zijn vrouw, voor haar kookt waarbij heerlijke geuren van Oosterse kruiden in de lifthal blijven hangen en die je uitnodigt om een hapje mee te eten wanneer je even aanbelt. Gedurende de rechtszaak lijkt er niets te zijn wat hem echt raakt. Alleen op het eind geeft hij, zij het nog steeds in een verholen woordkeus, toe dat zijn vrouw door zijn toedoen in een vervelende probleemsituatie is beland.
Dionysos en zijn vrouw moeten verhuizen omdat de bank het appartement, eigenlijk haar appartement maar Dionysos sleurt haar mee in zijn ondergang, zal veilen. Ze kunnen de rente niet meer betalen omdat de overheid al hun gelden heeft geblokkeerd dan wel in beslag genomen heeft voordat definitief uitspraak is gedaan in de rechtszaak die tegen hem is aangespannen. Dit noemt de overheid trots de 'Pluk ze methode'.
In zijn gloriejaren is Dionysos niet de enige die komt en gaat in auto met chauffeur annex beveiliger. Dionysos krijgt alleen publiciteit in de Nederlandse pers. Het is Aphrodite, een bekend politica, die hoger in aanzien staat en wereldwijde publiciteit krijgt. Je hebt altijd baas boven baas, maar Aphrodite wordt dan ook door terroristen bedreigd.
Dit is een serieuze zaak die alle bewoners raakt.
Aphrodite schrijft het scenario voor een kritische film met als thema vrouwenmishandeling door aanhangers van een ideologie. Die film is in de zomer ervoor op televisie uitgezonden. De film veroorzaakt onder de aanhangers van die ideologie veel ophef en sommige aanhangers zien het als belastering van hun ideologie waarvoor wraak genomen moet worden.
De film valt in de westerse wereld onder de vrijheid van meningsuiting. Zoals het publiceren over kindermisbruik in de Rooms-Katholieke Kerk om te bewerkstelligen dat dit wordt onderzocht en schuldigen gestraft niet gezien wordt als belastering van het christelijk geloof. Het is bedoeld om er voor te zorgen dat maatregelen genomen worden die de Kerk zuiveren van ongewenst machtsmisbruik.
Bedreigingen worden door de cineast met wie Aphrodite bij het maken van de film heeft samengewerkt weggewuifd. Zo is hij een gemakkelijk slachtoffer van iemand die de film ziet als laster en wraak neemt door de cineast te doden. De moordenaar prikt met een mes een briefje op de buik van de dode cineast waarin hij Aphrodite bedreigt.
Aphrodite wordt razendsnel in veiligheid gebracht en gaat onder begeleiding van beveiligers een aantal maanden naar het buitenland, waar, zelfs in welk land, blijft geheim. De begeleidende beveiligers worden in die maanden niet afgelost, mogen niet naar huis of met hun gezin bellen en geen bankpas of creditcard gebruiken omdat elke communicatie de verblijfplaats van Aphrodite kan verraden.
Wanneer Aphrodite dan weer terugkomt naar Nederland wordt ze ondergebracht in een kazerne waar een Safe House voor haar is ingericht.
Wonen op een kazerne wijkt wel erg af van wat Aphrodite koestert als de ideale woning, een normaal Nederlands rijtjeshuis met een tuin erachter en ze gebruikt de pers om de publieke opinie zo te bewerken dat de Staat gedwongen wordt een meer normale woning voor haar te regelen.
De Staat koopt voor Aphrodite een appartement hoger in de toren. De vorige eigenaren zijn verbaasd over de snelheid waarmee de koop gesloten wordt en het appartement moet worden overgedragen. De eigenaren, twee jongemannen met een levensstijl die door de bedreigers van Aphrodite wordt afgekeurd, helpen haar zo aan haar nieuwe onderkomen. Omdat ze in de buurt blijven wonen, willen ze in de garage nog een parkeerplek houden voor hun extra autos en verkopen daarom niet alle bij het appartement behorende parkeerplaatsen.
Tijdens de voorjaarsvergadering van de vereniging van eigenaren (VVE) is een vertegenwoordiger van de Staat aanwezig om toestemming te vragen voor aanpassingen in de algemene ruimtes zoals bij de toegangsdeuren, de lifthal en het plaatsen van videocameras die alles en iedereen die komt en gaat registreert.
Tot dan is de jaarlijkse VVE vergadering vooral een gezellige bijeenkomst om elkaar weer eens als groep te ontmoeten en vrijwel alle bewoners geven gehoor aan de uitnodiging. Echtparen zijn meestal samen aanwezig en machtigingen worden alleen gegeven wanneer iemand echt niet aanwezig kan zijn. De VVE vergadering is tot dan de jaarlijkse ontmoetingsplaats om bij te praten. Hoewel uit de toegestuurde vergaderstukken al blijkt dat er een bijzondere reden is voor de aanwezigheid van de overheidsfunctionaris heeft vrijwel niemand er iets ernstigs in gezien. Alleen de commissie van eigenaren van de VVE, het driekoppig bestuur bestaande uit Zeus, Ares en Phaeton, is volledig op de hoogte en heeft haar lijnen al uitgezet maar laat eerst de vergadering haar beloop krijgen. Pas tijdens de vergadering wordt voor de andere bewoners duidelijk dat de Staat een appartement heeft gekocht en voor welk doel ze het appartement wil gebruiken en waarom dus de gevraagde veiligheidsaanpassingen nodig zijn. De puzzelstukken met publicaties in de pers over de ontevredenheid van Aphrodite met haar huisvesting en de aanwezigheid van de overheidsvertegenwoordiger passen dan naadloos in elkaar.
Een, de Rus, wordt heel emotioneel omdat hij boven het door de Staat gekochte appartement woont. Hij werkt als plastisch chirurg bij een bekende kliniek en staat bij de jetset van Nederland bekend om zijn gouden handen. Bij hen minder bekend zijn de verdenkingen van belastingontduiking. Wat zijn jetset klanten al helemaal niet zien zijn de honden die hij heeft, het betere type bewakingshonden, die kennelijk niet vaak genoeg of te laat worden uitgelaten en die dan in de lift hun plas laten gaan zonder dat hij of zijn vrouw dit daarna opruimen. Zijn zware basstem dondert en bliksemt door de vergaderruimte. Hij heeft in Afghanistan gediend en heeft bij aanslagen door terroristen de georganiseerde Tsjetsjeense rebellen met hun kalasjnikovs op zijn netvlies staan. Zijn emotie gaat over in totale paniek. Hij zal zeker zijn appartement te koop zetten en wanneer Aphrodite er komt wonen, zal hij onmiddellijk verhuizen. En mocht zijn appartement door de aanslagdreiging onverkoopbaar zijn dan zal hij de Staat daarvoor aansprakelijk stellen, ook voor de waardedaling wanneer hij het met verlies verkoopt. Hij is niet te stoppen, sommigen van de andere bewoners zoals Artemis gaan ertegenin om hem op zijn minst wat rustiger te krijgen. Ze argumenteert dat iedereen recht heeft op een normale woonruimte om de discussie om te buigen naar de overheidsvertegenwoordiger, om hem te laten uitleggen welke veiligheidsmaatregelen ze willen nemen, maar dit lukt niet. Ook de voorzitter, Zeus, laat de Rus doorgaan met zijn tirade tegen de bewoning van het appartement door Aphrodite. Hij doet geen moeite om hem te stoppen, wat al een aanwijzing is voor zijn houding in de maanden erna. Later doet het verhaal de ronde dat de Rus zo emotioneel en angstig is voor wat terroristen kunnen aanrichten omdat zijn dochter een overlevende is van de gifgasaanval van Tsjetsjeense rebellen in een theater in Moskou.
Een van de volgende dagen besteedt een veel bekeken programma van een commerciele televisiezender aandacht aan het onderwerp, met daarin veel informatie die alleen afkomstig kan zijn van iemand die de VVE vergadering heeft bijgewoond. Het wordt nooit duidelijk wie dit heeft doorgespeeld naar de pers, maar de vermoedens gaan naar de Rus die zijn jetset contacten hiervoor heeft gebruikt.
De emoties slaan over naar andere bewoners, vooral naar degenen die net onder of hoger dan het door de Staat gekochte appartement wonen. Degenen die hun appartement het dichtst bij het door de Staat gekochte appartement hebben zijn het meest bezorgd voor overlast en de dreiging van aanslagen. Gedurende de vergadering nemen hun angsten alleen maar toe naarmate ze meer op elkaar in praten.
Hera, die in het appartement onder het door de Staat gekochte appartement woont, uit haar angsten op de toon van iemand die groot onrecht wordt aangedaan. Ze vindt dat de Staat zoiets niet zomaar kan doen, dat ze bang is en ook weg wil. Haar man is voor zijn werk vaak in Hongarije, zelf is ze van Hongaarse afkomst en ze zal haar man vaak in het buitenland gaan vergezellen, vooral wanneer hij langdurig op reis is, om zo weinig mogelijk in het appartement te zijn, als ze er al terug wil komen wanneer Aphrodite er woont. Hem soufflerend en aansturend in haar angsten zal ze verder haar man het woord laten doen over het onderwerp.
Ares, die de eigenaar is van het appartement boven dat van de Rus roert zich ook. Hij zegt dat, hoe erg hij het ook vindt, zijn kleinkinderen in geen geval meer op bezoek mogen komen, vanaf nu al niet meer en hij speelt zo in op de emoties van de anderen. Ook hij zal zeker gaat verhuizen maar zal zolang hij er woont zijn rechten verdedigen. Het bestuur van de VVE heeft zijn plan al klaar maar hiervoor heeft het de andere bewoners, het liefst alle bewoners, nodig. Ze zullen alles in het werk stellen om te voorkomen dat Aphrodite er komt wonen en het tumultueuze verloop van de vergadering komt hen dan ook goed uit.
Ares voelt zich bekocht. Hij is lid van dezelfde partij als Aphrodite en heeft onlangs met een ouder partijlid gesproken, de vrouw die zo goed als de mentor is van Aphrodite. Zij heeft het in de pers voor haar opgenomen om te bewerkstelligen dat ze een meer normale woning krijgt en in geen geval nog langer in de kazerne moet blijven wonen. In dit gesprek heeft Ares hoog opgegeven over zijn nieuwe appartement waar hij zo mooi woont, tussen neus en lippen door laten vallen dat er een te koop staat, niet wetend dat hiermee het balletje om het appartement voor Aphrodite te kopen zou gaan rollen.
De vertegenwoordiger van de Staat heeft niet op zoveel tegenstand gerekend en is er ook niet tegen opgewassen. Hij probeert een aantal keren het woord te nemen en zo de veiligheidsmaatregelen toe te lichten die nodig zijn en om die geaccepteerd te krijgen maar krijgt er in de vergadering niet de gelegenheid voor. Hij kan de angsten niet ontzenuwen. Hij weet dat de politieke druk groot is om Aphrodite naar haar tevredenheid te huisvesten en dat het voor zijn verdere carriere belangrijk is om deze opdracht succesvol uit te voeren. Het lukt hem niet de plannen van de overheid voor de beveiliging toe te lichten. Hij is totaal overrompeld door de tegenstand en komt er niet tussen. Elke keer wanneer hij het woord neemt wordt hij onderbroken, vooral door de Rus of door een van de anderen die in de tumultueuze vergadering met paniekerige stemmen hun angsten uiten.
Ares zal, zo heeft het VVE bestuur besloten, het woord doen over dit onderwerp en ontpopt zich tot de meest actieve tegenstander van de bewoning van het appartement door Aphrodite.
De overige bewoners zijn in die vergadering vooral overvallen door de gebeurtenissen waar ze niet op voorbereid zijn. Eigenlijk spreekt alleen Artemis zich duidelijk uit tegen de acties om te verhinderen dat Aphrodite in de toren komt wonen, dat ze daar geen bezwaar tegen heeft. Deze uiting wordt door het VVE bestuur buiten de notulen gehouden, het komt ze niet uit want ze willen dat de acties die nodig zijn om te verhinderen dat Aphrodite in de toren wordt gehuisvest met algemene stemmen worden goedgekeurd en negeren daarom tegenspraak. Omdat op korte termijn een beslissing nodig is gaat het VVE bestuur, en dan vooral Ares, aan het werk om een kort geding tegen de Staat voor te bereiden. Ares wordt op de achtergrond gestuurd en gesteund door Hermes, die in het penthouse woont en bang is dat terroristen met een helikopter op het dak zullen landen of met een vliegtuig in de toren zullen vliegen.
Ondertussen zetten Ares, Hermes en de Rus hun appartement te koop voor veel te hoge onrealistische vraagprijzen om zo aan te tonen dat er geen kopers zijn voor een appartement waar een bedreigde politica gaat wonen en dat de Staat hun belangen schaadt.
Het VVE bestuur benadrukt dat de rechtszaak niet tegen Aphrodite is gericht maar tegen de Staat die hen niet zo mag behandelen, alle drie benadrukken ze dit hardop. Voor hen is wat de Staat doet per definitie fout. Het zijn mensen uit het bedrijfsleven die met hun zaken en buitenlandse huizen schermen. Ze doen Artemis denken aan de tijd van de inval van Irak in Koeweit toen binnen bedrijven een vliegverbod gold omdat verzekeringsmaatschappijen ongevallenverzekeringen opschortten. Ze had weinig keus om voor het weekend naar huis te gaan, gezien de afstand was vliegen de enige optie. Er waren op de vrijdagavondvlucht maar drie passagiers, ondanks dat de vliegmaatschappij de vluchten naar Amsterdam en Brussel had gecombineerd. De vliegmaatschappij besloot naar Brussel te vliegen en de drie, zij, een Engelsman en een Nederlander die in de VS, Florida woont, in een taxi naar Amsterdam te brengen. De Nederlander praatte de gehele taxirit over de belasting die hij bespaarde door in de VS te wonen, en schimpte op de Nederlandse samenleving, en dan vooral op de Nederlandse Staat en de belastingwetten. Zij, wonend in Den Haag, vroeg aan de taxichauffeur of hij haar in Den Haag kon afzetten, bij het station zodat ze verder het openbaar vervoer kon nemen. Tot stomme verbazing van haar en de Engelsman stond de Nederlander erop dat de kortste route, die volgens hem via Utrecht liep, gereden werd en hij weigerde in te stemmen met een route via Den Haag. Na lang praten werd een compromis gesloten, de route zou via Den-Haag gaan, maar de taxichauffeur mocht Den Haag niet inrijden, ze moest bij een langs de snelweg gelegen benzinestation uitstappen. Zo gezegd, zo gedaan dus. Ze zag de Engelsman in de volgende jaren nog diverse malen in de gangen op Schiphol en ze riepen dan van een afstand tegen elkaar; wat een rare vent was dat. Vooral Phaeton en Ares lijken op deze Nederlander.
Ares, die in de pers het woord voert over de acties om zijn rechten te verdedigen schermt daarin met zijn huizen in Frankrijk en Zwitserland. De vrouw van Ares vindt de parkeerplaatsen in de garage die bij de toren hoort te klein. Omdat ze moeite heeft haar auto binnen een vak te parkeren zegt ze voor haar auto twee parkeerplaatsen nodig te hebben en ze heeft daarom in een eerdere vergadering om een verlaging van de VVE bijdrage gevraagd. De parkeerplaatsen bij hun huizen in Frankrijk en Zwitserland zijn immers veel groter.
Vergadering volgt op vergadering en de meeste VVE bewoners zijn wat onzeker en neigen naar instemmen met de voorstellen van het VVE bestuur, die zijn voorbereid door Ares. Het gaat dan vooral om het achteraf vragen van toestemming voor al ingezette acties om de kosten die ermee samenhangen ten laste van de VVE te kunnen brengen. Alleen Artemis en Apollo blijven zich verzetten tegen die acties, door of tegen te stemmen of zich van stemming te onthouden. Daardoor blijft het VVE bestuur steeds zijn statutair vereiste tweederde meerderheid halen voor het, vooral achteraf, goedkeuren van de voorbereidingen voor het kort geding. Een meer fundamentele discussie of je iemand die, vanwege bedreigingen door terroristen samenhangend met de vrijheid van meningsuiting, in een beveiligde bewoning moet wonen iets in de weg moet leggen, of er juist open voor zou moeten staan dat je in staat bent haar te helpen is er niet. Ze stellen dat het niet om haar gaat maar om de Staat die de beslissing om hen, de bewoners, aan dit gevaar bloot te stellen niet had mogen nemen. Hoewel Hermes zich laat ontvallen dat het een heel andere zaak zou zijn geweest wanneer het een andere politicus zou betreffen, die ook in diezelfde periode in een extra beveiligde woning moet worden ondergebracht. Met andere woorden, tegen hem zouden ze zich niet zo verzetten ondanks dat hij met dezelfde bedreigingen te maken heeft. Wat blijft er dan over van het argument dat de acties tegen de Staat gericht zijn? Dat Aphrodite hierdoor als persoon getroffen wordt en voor haar het wonen in een normaal huis onmogelijk wordt gemaakt is voor hen geen argument.
Het bestuur, Ares, laat een consultancybureau een veiligheidsrapport opstellen. Het geheime veiligheidsrapport is het wapen waarmee ze de rechter willen overtuigen dat de toren ongeschikt is om Aphrodite te huisvesten. Ook de kosten van dit veiligheidsrapport komen ten laste van de VVE zonder dat andere bewoners dan het bestuur inzage krijgen in het rapport omdat de inhoud geheim moet blijven. Het zou immers door terroristen gebruikt kunnen worden om inzage te krijgen in de zwakke plekken in de beveiliging van het gebouw en zo de terroristische dreiging verhogen. Alleen Artemis, die elk jaar de kas van de VVE controleert krijgt het rapport op haar verzoek te zien. Ze mag het van Ares, de financieel verantwoordelijke man binnen het VVE bestuur, vluchtig doorbladeren om ten minste vast te stellen dat voor de aan het consultancybureau betaalde factuur een rapport is opgeleverd, ongeacht de inhoud.
Al in de eerste vergadering heeft de Staat een verzoek ingediend om in de algemene ruimtes extra beveiliging aan te brengen zoals afstandsbediening voor het openen van de garagedeuren en elektrisch beveiligde sluizen in de toegangsdeuren tot het gebouw met plaatsing van videocameras. Het VVE bestuur houdt besluitvorming over dit verzoek tegen omdat ze bang zijn dat dit gezien wordt als instemming met de huisvesting van Aphrodite, wat hun acties om dit te verhinderen ondermijnt.
Inmiddels woont Aphrodite al lang en breed in het appartement en wordt het kort geding niet meer voorbereid om de bewoning te verhinderen maar om te zorgen dat ze moet vertrekken. Slechts een paar bewoners doen een kaart in haar brievenbus om haar welkom te heten en wensen haar ondanks alles veel woonplezier.
De eerste maanden komt en gaat ze met drie autos met chauffeur, en nog meer beveiligers die bij vertrek eerst de rondom de toren gelegen straten controleren op verdachte individuen of pakketjes en bij terugkomst de garage, de looproute in de bergingendoolhof, de lifthal en de rest van de route naar het appartement controleren voordat zij mag uitstappen en naar haar appartement wordt begeleid. Dit controleritueel duurt daarom wat langer. Omdat minimaal twee van de drie autos de garage inrijden en Aphrodite kennelijk ook niet altijd klaar is voor vertrek, wachten de autos zolang in de garage op lege parkeerplaatsen, bij voorkeur zo dicht mogelijk bij de toegangsdeur tot de toren en meestal met een draaiende motor. Ze gebruiken dus zoveel mogelijk de parkeerplaatsen van Hermes, wat hem zo stoort en irriteert dat hij zich in de zich aaneenrijgende VVE vergaderingen regelmatig beklaagt over de houding en het gedrag van de beveiligers die zomaar inbreuk maken op zijn priveeigendom. Naast de parkeerplaatsen van Hermes liggen die van Phaeton die zo mogelijk in nog fellere bewoordingen fulmineert tegen de praktijken van de beveiligers en zijn autos zo parkeert dat zijn twee plaatsen altijd bezet zijn, ook wanneer er maar een auto staat.
Zeus laat in de VVE vergaderingen de bespreking van de adviezen in het veiligheidsrapport van het consultancybedrijf over aan Ares, die vanwege het geheime karakter van de adviezen zelfs mondeling vrijwel niet op de inhoud wil ingaan, met uitzondering van een enkel advies. Een advies blijkt de oplossing te bieden voor het gebruik van de parkeerplaatsen.
Ares licht het voorstel toe in een VVE vergadering waar de voortgang in de voorbereiding van het kort geding wordt besproken. Hij vraagt Apollo of die aanwezig kan zijn bij een technische rondleiding, als toevoeging aan de commissie van eigenaren voor de uitvoering van het advies. Dit is een vreemd verzoek wat de achterdocht wekt bij Apollo en Artemis omdat zij niet ingestemd hebben met het kort geding, maar misschien is het een poging van Ares om hen via een omweg aan zijn kant te krijgen. Tijdens die technische rondleiding in de garage en bergingsruimte met de opsteller van het beveiligingsrapport blijkt hun voorstel te bestaan uit een betere beveiliging van het in- en uit de auto stappen van Aphrodite. Het voorstel houdt in dat enkele bergingen, de twee die het dichtst bij de deur naar de garage liggen, omgebouwd zullen worden tot een sluis waar de auto met Aphrodite beveiligd, want afgesloten van het algemene deel van de garage, kan parkeren. Dit lost dan tegelijkertijd het gebruik van de parkeerplaatsen van Hermes en van Phaeton op. De twee voorgestelde bergingen zijn van Apollo / Artemis en van Hestia en Dionysos die, zij het minder uitgesproken, ook niet tegen de bewoning van Aphrodite zijn. Zij zien voor zichzelf wel voordelen in de door de Staat voorgestelde veiligheidsmaatregelen. Nu wordt duidelijk waarom Ares aan Apollo heeft gevraagd om bij de technische rondleiding aanwezig te zijn. Ares gedraagt zich alsof dit advies zonder verdere besluitvorming ingevoerd kan worden. Dat hiervoor twee bergingen, evenzogoed privebezit behorend bij een appartement, definitief en permanent verloren gaan en dit zonder juridische overdracht van de bergingen al helemaal niet mogelijk is, doet er kennelijk minder toe. Het advies is ook wat vreemd omdat het veel verder gaat dan voorstellen waar de Staat toestemming voor heeft gevraagd. Dan laat Ares zich, in een behoefte om zichzelf op de borst te kloppen, in een gesprek met de consultant waar Apollo bijstaat, ontvallen dat het ombouwen van de bergingen zijn briljante idee was en dat hij dit de consultant heeft ingefluisterd om het als advies in het rapport opgenomen te krijgen. Apollo en Artemis informeren Hestia over het oneigenlijke veiligheidsvoorstel en trekken daarna in een discussie met Zeus de geloofwaardigheid van het gehele, geheime, rapport in twijfel. In een volgende vergadering staat instemming met dit advies op de agenda. Apollo heeft voorafgaande aan de vergadering tegen het agendapunt geprotesteerd bij Zeus en Phaeton omdat het juridisch helemaal niet mogelijk is dit te realiseren maar die willen het niet van de agenda halen. Wel zeggen ze toe tegen te zullen stemmen. In de vergadering blijkt Ares geen enkele steun te hebben voor het advies om de twee bergingen om te bouwen tot in-house parkeerplaats voor het beveiligd in- en uitstappen van Aphrodite; hij is de enige die voor het voorstel stemt. Hij sluit het punt af met de opmerking dat hij het een heel goed advies van de consultant vond.
Er zijn om de paar weken VVE vergaderingen waar de bewoners vrijwel onvoorbereid naar toegaan om daar te horen met welke acties van de commissie van eigenaren, Ares, ze geacht worden in te stemmen.
Zo is er een vergadering waar instemming wordt gevraagd met een concept opdrachtbrief aan de advocaat die het kort geding zal voeren. De concept opdrachtbrief wordt tijdens de vergadering uitgereikt met het verzoek er na lezing mee in te stemmen. Artemis, die zich in eerdere discussies al tegen het kort geding heeft uitgesproken voelt zich voor het blok gezet. Apollo kan die vergadering niet aanwezig zijn en zo kan ze niet met hem over hun stem overleggen. Ze besluit zich van stemming te onthouden, om zo te voorkomen dat de opdracht aan de advocaat met algemene stemmen wordt goedgekeurd. De sfeer in de vergadering wordt na haar stemonthouding koel tot licht intimiderend.
Ares oefent subtiele druk op haar uit door te vragen of ze niet gemachtigd is zelfstandig te stemmen. Het doet Artemis denken aan een bekend experiment waarbij proefpersonen elektrische schokken moeten toedienen aan personen die voor hen onzichtbaar in een andere kamer zitten. Instructeurs stellen het voltage steeds hoger in en ondanks dat de personen (acteurs) in de andere kamer steeds harder schreeuwen van de voorgewende pijn, verzet vrijwel niemand van de proefpersonen zich tegen de instructies, ook niet wanneer het voltage zo hoog wordt dat elke persoon die daaraan daadwerkelijk zou worden blootgesteld zou overlijden.
Vanwege haar stemonthouding wordt de vergadering geschorst en trekt de VVE commissie van eigenaren zich met de advocaat terug om daarna zonder verdere discussie de vergadering voort te zetten. Later zal blijken dat haar stemonthouding niet in de notulen staat vermeld.
Dan is er een volgende vergadering waar Artemis niet bij aanwezig kan zijn maar Apollo weer wel en hij zonder steun als enige tegen de goedkeuring van de kosten van het veiligheidsonderzoek en van het kort geding stemt omdat hij en Artemis zich niet kunnen vinden in de acties waarvoor de kosten gemaakt worden.
De VVE verliest het kort geding, tot opluchting van Artemis en Apollo die hierin de bevestiging zien van hun houding in het kort geding.
De VVE commissie van eigenaren, met nog steeds Ares als spreekbuis, legt zich niet neer bij het verliezen van het kort geding en wil in beroep gaan. Ook deze rechtszaak willen ze namens de VVE voeren, waarvoor ze weer tweederde van de bewoners mee moeten zien te krijgen.
Apollo en Artemis zien nu hun kans schoon en sturen alle bewoners van de toren een brief waarin ze uitleggen waarom ze vinden dat de Staat de plicht heeft Aphrodite van een woning te voorzien en dat de bewoners dit zouden moeten accepteren. Ze nodigen alle bewoners, met uitzondering van de leden van de commissie van eigenaren, Zeus, Ares en Phaeton, uit voor een bespreking van hun brief. Dit roept bij sommigen de vraag op of dit de tweedeling binnen de toren niet verder zal aanscherpen.
De motivering van Apollo en Artemis is dat ook de commissie van eigenaren de afgelopen maanden regelmatig zonder de andere bewoners heeft vergaderd om de acties voor te bereiden om dan iedereen in de algemene vergadering voor een voldongen feit te stellen.
Een aantal personen gaat in op de uitnodiging van Artemis en Apollo en voert de fundamentele discussie of je je wel of niet tegen de huisvesting van een bedreigde persoon moet verzetten, daar waar de Staat verantwoordelijkheid is voor de huisvesting van die persoon. Het is een discussie die in de algemene vergadering van de VVE nooit gevoerd kon worden. Enkelen, vooral degenen die onderin de toren wonen en die zich minder in de dreigingsdiscussie herkennen laten zich overtuigen. In de daarop volgende VVE vergadering zal de stemming voor het hoger beroep gehouden worden. Die stemming wordt nog spannend omdat een stem de doorslag zal geven en daarom stelt een bewoner alles in het werk om de machtiging van een bewoner die niet bij de stemming aanwezig kan zijn in handen te krijgen, een Engelsman die veel afwezig is en amper weet heeft van wat er in de toren gaande is. De Engelsman laat zich door zijn benedenbuurman, die nu overtuigd tegenstander van verdere rechtszaken is, overtuigen om tegen het hoger beroep te stemmen; het kost geld waar hij het nut niet van in ziet. Zijn stem is belangrijk omdat het precies genoeg is om de VVE Commissie de tweederde meerderheid te onthouden die ze nodig hebben om namens de VVE in hoger beroep te gaan tegen het verlies van het kort geding.
Dit maakt dat de bewoners die voor het hoger beroep zijn als groep op persoonlijke titel verder procederen in de rechtszaak tegen de Staat. Het onderwerp zal daarna niet meer tijdens algemene VVE vergaderingen besproken worden en de bewoners die tegen het hoger beroep stemmen krijgen geen informatie meer over de voortgang van de rechtszaak.
De Staat brengt daarna de beveiligingsmaatregelen aan en het aantal autos vermindert van drie naar slechts een waardoor het allemaal minder opvalt.
Er hoeft echter maar iets te gebeuren of het resulteert in gemor onder de bewoners en dan vooral onder degenen die verder gaan met het hoger beroep. Beveiligers die een toegangsdeur naar de garage of the lifthal open laten staan terwijl ze het appartement controleren, een draaiende motor in de garage wanneer de beveiligers de opnamen van de videocameras bekijken voordat Aphrodite mag uitstappen, de politie die op een snikhete zomerdag aanbelt om een bewoner te attenderen op een openstaande deur naar het vluchtbalkon terwijl die bewoner die deur zelf heeft opengezet voor frisse lucht. In de bergingenruimte, waar de route van Aphrodite doorheen loopt, opgehouden worden door de beveiligers om Aphrodite door te laten. Een tas met boodschappen tegen de muur in de garage laten staan, waar een andere bewoner zich dan over verbaast en kijkt wat er in de tas zit. De berging waar gedurende het weekend een werktas met papieren in is gezet, wat kennelijk op de videocamera te zien is geweest. Het heeft de achterdocht van de beveiligers gewekt en juist wanneer de eigenaar naar de berging loopt is daar ook de politie, waarbij de deur naar de berging van het slot blijkt te zijn, de atletische en boomlange agenten de deur openen en vragen wat er in de tas zit. Het leidt allemaal tot irritatie en wordt gezien als een inbreuk op de privacy.
De meeste bewoners zien Aphrodite zelden of nooit, of het moet op de televisie zijn wanneer ze met een uitspraak over de bevolkingsgroep waartoe de terroristen die haar bedreigen behoren, of vanwege persoonlijke omstandigheden, de publiciteit haalt en de pers daar zonder uitzondering veel aandacht aan besteedt.
Ze gaat in de ochtend naar haar werk en komt in de avond meestal laat terug. De eerste maanden houden de beveiligers iedereen tegen die tegelijkertijd met Aphrodite de lift wil nemen of in de gang langs de bergingen loopt. De ironie wil dat de beveiligers vaak afkomstig zijn uit dezelfde bevolkingsgroep als degenen waartegen ze beveiligd wordt, wat voor de bewoners die het meest bang zijn voor een aanslag dan weer verwarrend en beangstigend is. Het beveiligingsregime wordt na verloop van tijd minder streng waarna bewoners gewoon met haar in de lift kunnen staan, waarbij de bewakers zo in een cirkel staan dat, wanneer je een stap in haar richting zou doen, zij in een fractie van een seconde je de pas kunnen afsnijden. Soms met een van haar lovers erbij die je dan aankijkt alsof hij water ziet branden wanneer je in je sportkleding, ruikend naar zweet de lift binnenstapt. Zij, met designer kleding alsof ze van een bal terugkomt, groet nooit en kijkt alleen maar hautain en met dedain opzij.
Aphrodite heeft ongeveer een jaar in het appartement gewoond wanneer de verrassende uitspraak in het hoger beroep volgt die de aanleiding is voor de rest van de wereld om Nederlanders in het algemeen en de bewoners van de toren in het bijzonder in honende commentaren te verguizen. Het gerechtshof vernietigt de uitspraak in het kort geding en de Staat wordt gesommeerd Aphrodite binnen vier maanden ergens anders te huisvesten.
Het gerechtshof oordeelt dat de buren in een situatie zijn gebracht waardoor zij zich niet meer veilig voelen in hun eigen woning en dat daarmee sprake is van een ernstige vorm van schending van de eerbiediging van een priveleven (zoals vastgelegd in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens). Aphrodite loopt een reeel risico het slachtoffer te worden van een aanslag en als een aanslag binnen de toren plaatsvindt, is ook de veiligheid van de bewoners in het geding en moet rekening worden gehouden met ernstige vormen van immateriele en materiele schade.
Het gerechtshof oordeelt verder dat de Staat alleen inbreuk kan maken op dit recht als dat is vastgelegd bij wet. Het gerechtshof redeneert dat de Staat een fout heeft gemaakt door de inbreuk niet wettelijk te regelen.
De bewoners die achter het hoger beroep staan, vooral degenen die het dichtst bij het overheidsappartement wonen, die de dreiging het meest voelen en de grootste angst hebben dat zij en hun woningen bij een terroristische aanslag berokken raken, zijn opgelucht en euforisch over de uitspraak. Het wordt diezelfde avond nog gevierd in het appartement van Phaeton. Er worden bloemstukken afgeleverd, er wordt op de voor hen gunstige afloop gedronken en het is een komen en gaan van feliciterende medestanders. Zijn marmeren vloer dreunt ervan.
De wereld rondom de bewoners denkt er heel anders over.
Hoe verder verwijderd van het appartement, hoe groter de kritiek op de bewoners, als een steen die in het water is gegooid en kringen aan het oppervlak maakt die steeds wijder uitvloeien.
De dominee van de nabijgelegen kerk wijdt de eerstvolgende zondag zijn preek aan de gerechtelijke uitspraak dat Aphrodite binnen vier maanden het appartement in de toren moet hebben verlaten. Hij wijst op het gebod van de liefde, om God en de naaste lief te hebben. Voor de dominee zijn deze geboden meer dan wet- en regelgeving, het veronderstelt wijsheid en beschaving, die verder gaat dan regeltjes. De stad die claimt de juridische hoofdstad van de wereld te zijn heeft volgens hem die naam nu verspeeld. Hij bezorgt een uitgeschreven versie van zijn preek in de brievenbus van de bewoners van de toren als wil hij hun geweten alsnog activeren.
De bewoners in de wijk rondom de toren starten een symbolische actie, via internet, waar bewoners van de wijk zich kunnen melden als nieuwe buur van Aphrodite.
De Nederlandse pers wijdt avond aan avond grote delen van de nieuwsuitzendingen aan de persoonlijke situatie van Aphrodite en de kranten schrijven paginas vol met artikelen over haar.
De weekbladen diepen het in de weken daarop nog verder uit en schrijven lange artikelen over de buren van Aphrodite die volgens hen een stuitend gebrek aan burgermoed vertonen.
In de pers van de Europese landen verschijnen vernietigende commentaren als zou Aphrodite gedwongen worden in ballingschap te gaan. Voor hen staat Dutch courage voor Nederlandse lafheid.
Een andere commentator schrijft over het oude, uitgeputte en zuurstofarme Europa dat het vermogen mist om wie wordt vervolgd en buitengesloten te verdedigen en asiel te verlenen.
In weer een ander commentaar wordt geschreven dat in het zeer beschaafde en zeer tolerante Holland, in de paniek die is veroorzaakt door terrorisme in het hart van Europa, een schokkend vonnis is gewezen en is besloten dat Aphrodite, om de gealarmeerde buren en buurtbewoners tevreden te stellen, uit haar huis moet worden gezet. Met de dood bedreigd wordt de schrijfster en politica gedwongen te vluchten en zich te verbergen wegens het vonnis van een rechtbank die de terroristen een gevoel van triomf en almacht geeft. Zij schrijft en klaagt aan, maar haar buren willen alleen maar bevrijd worden van haar gevaarlijke en overlast gevende aanwezigheid.
Een gerenommeerde Zuid-Amerikaanse schrijver stelt in een commentaar dat Nederland op laffe en hypocriete wijze Aphrodite heeft geofferd als vlees om fanatieke, terroristische tijgers te kalmeren.
Een terreurdeskundige poneert als zijn mening dat in Nederland het idee leeft dat mensen recht hebben op een risicovrij leven en dat alleen in een dergelijk klimaat een rechter de dwaze positie kan innemen dat je mensenrechten in gevaar zijn als je buurvrouw zich moet beschermen tegen extremisten.
Een voormalig ambassadeur en persoonlijke vriendin van Aphrodite ageert fel tegen het vonnis en uit scherpe kritiek op het onvermogen in Nederland om haar vriendin onderdak te bieden en haar, economisch vluchtelinge die voor een betere toekomst naar Europa is gegaan, haar succes te gunnen.
Zelf vergelijkt Aphrodite in de pers haar buren met Nederlanders die in de Tweede Wereldoorlog de joodse bevolking niet konden beschermen tegen deportatie.
Onderling wordt door de bewoners van de toren niet over de reacties gesproken, anders dan dat het een enkeling de uitspraak ontlokt dat het gemakkelijk praten is wanneer je niet in hun situatie verkeert en geen fysieke dreiging ervaart omdat je niet in de toren woont.
De publiciteit over de gerechtelijke uitspraak dat Aphrodite binnen vier maanden het appartement in de toren moet hebben verlaten valt samen met een zo mogelijk nog fellere discussie die oplaait na een televisie-uitzending waarin in twijfel wordt getrokken of Aphrodite haar Nederlandse paspoort terecht heeft verkregen. Ze zou enkel om economische redenen naar Europa zijn gekomen en haar persoonlijke gegevens zoals haar naam en land van herkomst onjuist hebben opgegeven.
Ondertussen geeft Aphrodite haar publieke verantwoordelijkheden op en meldt aan de pers dat haar een baan in de V.S. is aangeboden, waarvoor ze al maanden eerder het plan heeft opgevat en voorbereidingen voor heeft getroffen.
Dan laat de Staat het er weer niet bij zitten en stelt beroep in cassatie in tegen het arrest van het gerechtshof.
Een half jaar later, en tegen de conclusie van de Advocaat-Generaal in, vernietigt de Hoge Raad het arrest van het gerechtshof en verwijst het geding naar het gerechtshof in een andere stad om de rechtszaak over te doen.
Volgens de Hoge Raad heeft het gerechtshof zich bij zijn oordeel ten onrechte enkel gebaseerd op de gevoelens van vrees van de bewoners het slachtoffer te worden van een aanslag op Aphrodite, zonder daarbij in toereikende mate te betrekken hetgeen de Staat gemotiveerd heeft aangevoerd omtrent de door hem in redelijkheid afdoende geachte veiligheidsmaatregelen ter beperking van het gevaar van een aanslag en omtrent het met het gebruik van de extra beveiligde woning gediende algemene belang.
De buren procederen niet verder want ze hebben hun doel immers al bereikt. Aphrodite is verhuisd en ze woont dan al weer een paar maanden in de V.S.
De Staat houdt het nu leegstaande appartement wel aan en onderhoudt de veiligheidsmaatregelen zoals de sluisdeuren die toegang geven tot de toren en de videocameras maar zegt informeel toe personen met een dergelijk hoog bedreigingsrisico niet meer in de toren te huisvesten.
Nieuwe bewoners die geen weet hebben van de achtergrond van de geinstalleerde beveiligingsmaatregelen en bezoekende monteurs denken dat de sluisdeuren als inbraakbeveiliging zijn bedoeld. Langzaam verdwijnt het als gespreksonderwerp tussen de bewoners en vermindert de tweedeling tussen voor- en tegenstanders van de rechtszaken.