Assepoester
Er was eens een meisje, 11 jaar oud en ze zat in de zesde klas van de lagere school, bij de bovenmeester. Ze ging graag naar school en een van haar vriendinnen was de dochter van de meester.
De meester gaf degenen die naar een middelbare school zouden gaan extra les frans, na schooltijd zodat ze het op de middelbare school wat gemakkelijker zouden hebben. Daarvoor mocht ze later uit school thuis komen.
Ze mocht in de zomer ook altijd een paar weken met haar vriendin mee op vakantie naar hun vakantiehuisje in het oosten van Nederland. Het huisje lag heel mooi in het bos, het 7-sterrenbos want bij het huisje kwamen 7-bospaden uit.
Vandaag was echter een schooldag en de meester gaf het laatste middaguur vrij tekenen. Het meisje kon niet tekenen. Ze kreeg er thuis geen tijd voor, de kleurpotloden in huis waren niet van haar, maar van haar broers en zo ontwikkelde ze er ook geen vaardigheid in. Een door haar getekend huis of boom leken er wel op maar zagen er ook houterig en onwerkelijk uit, niet zoals de anderen tekenden. Daarom durfde ze ook geen streep op het papier te zetten want het zou toch niet goed lijken en zo meteen moest ze naar huis om daar te werken.
Ze keek naar haar kleding, ze had een rok van de moeder van een andere vriendin gekregen omdat die vond dat de rok die ze had niet meer kon omdat ze er uit gegroeid was en daardoor veel te kort was geworden.
Haar eigen moeder vond dat ze wel een bruine gebreide broek met wijde pijpen die aan het eind nauw werden onder haar rok kon dragen. Dit type broek werd drollenvanger genoemd en was eigenlijk voor jongens. Een broek als deze wilde ze niet dragen en ze had dit dan wel bij haar moeder gedaan gekregen, onder dreiging dat ze dan voorlopig geen nieuwe kleding zou krijgen. Daarom had ze zo lang met de oude rok gelopen en de oude afgedragen zomerschoenen, die lek waren tot ver in de winter gedragen. Bij haar vriendin waren veel kinderen, maar haar moeder had nog wel een goede rok over voor de vriendin van haar dochter.
De meester ging rond lopen om te zien wat iedereen getekend had.
Hij, de vader van haar vriendin zou wel begrijpen dat ze dit echt niet kon en ze roerde geen potlood aan. Tekenen, wat dan, en het zou toch niet lijken. De meester keek naar het lege blad en zei dat ze school moest blijven tot ze een tekening afhad en pas daarna naar huis mocht.
Maar dat kon niet. Hoe moest het dan met de koeien? Die moesten gemolken en haar vader, die op haar wachtte kon dit niet alleen. Ze had al vanaf haar 10e elke middag na schooltijd mee koeien gemolken. Zij reed de tractor met de melkmachine waarmee de koeien in het land gemolken werden. Zij deed de melkapparatuur, twee, en haar vader kon dit alleen niet bijhouden.
De anderen, haar 2 broers en een zus zouden in geen velden of wegen te zien zijn. Hun huiswerk maken want dat was voor hun belangrijk, haar broer wilde leraar worden en als moeders lieve jochie mocht niets dit in de weg staan en de jongere broer zou het zo wie zo niet doen. Hij rende altijd gelijk weg met de buurkinderen om daar met hen te spelen. Haar moeder zou kwaad zijn. Haar vader zou toekijken. Ze moest naar huis.
Dit verlamde haar helemaal en ze kreeg geen potlood op papier om een tekening te maken. Na een kwartier stond nog helemaal niets op papier en de meester keek niet begrijpend naar zijn toch getalenteerde leerlinge.
Ze stamelde, ik moet naar huis, de koeien moeten gemolken en mijn vader staat op me te wachten. De meester zei, nou ga dan maar en snel haastte ze zich weg.
Thuis, haar vader, waar bleef je nou? Zij, ik moest school blijven. Hij, wat had je dan gedaan? Zij, niets en dat was het juist, ik had geen tekening gemaakt want ik wist niets te tekenen. Gelukkig was haar moeder nergens te zien.
Onder het koeien melken dacht ze, later, ik ga op school goed mijn best doen en dan volg ik een goede opleiding waar ik zelf geld mee verdien en dan ga ik hier weg. Altijd goed mijn huiswerk doen en meester zal me helpen en ik zal proberen tekeningen te maken, ook al lijkt het niet op wat ik wil tekenen.
Zo waren er jaren lang altijd leraren en anderen die haar hielpen naar een comfortabeler, rijker leven waar ze niet altijd hoefde te werken, waar ze betaald werd voor het werk dat ze deed en waar ze in haar eigen rijke mooie huis kon wonen.