Merkwaardige Voorvallen - Game Is Over, A New Game Starts
Deel 1 - Ben Palmer
Vertrek
Mijn managers wisselen zo elke vijf tot zeven jaar.
Ben Palmer, mijn eerste manager is, naar ik van Amerikaanse collegas heb gehoord, na een knallende ruzie op de gang met Luca Romano, toen nog de CFO van Chespo in de V.S., ontslagen. Tijdens die ruzie zijn de Amerikaanse werknemers van wie de kamers aan de gang liggen waar de ruzie plaatsvond met hun oren dicht angstig op hun kamer blijven zitten.
Zou die knallende ruzie voor hen niet zo beangstigend zijn geweest dan zouden ze hebben kunnen genieten van een vermakelijke voorstelling. Ben Palmer, lang en fors, die van boven zijn knallende woorden laat neerkomen op die kleine driftige man die Luca Romano is, die op zijn beurt naar boven schreeuwt, alsof hij de maan aanroept. In elk geval heeft Ben Palmer het al lang zien aankomen. Misschien heeft hij door middel van deze ruzie een einde van die periode willen forceren. In elk geval heeft hij zijn kamer van te voren al helemaal ontruimd en alle documenten vernietigd. Hij heeft zijn opvolger, Jeff Lowe, geen enkele informatie nagelaten om zich in te werken.
Ben Palmer zei eerder tegen me: 'It is not against you' en 'you have been taken care off', en daarna 'you are protected but I am not going to tell you how and by whom' maar later, wanneer hij voor een andere werkgever werkt die ook een vestiging in Nederland heeft en we samen in Delft een hapje gaan eten om bij te praten laat hij een geluid met een wat andere: strekking horen. Hij zegt: 'Go away, the pressure is only going to increase, try to find another job before the stress gets at you and slowly will damage your health'. Daarna zegt hij zacht, 'Luca Romano is not going to keep his promise'. Het is mij helemaal niet duidelijk 'what promise Luca Romano is not going to keep', want mij heeft hij helemaal niets beloofd. En wat heeft dat te maken met zijn opmerking een paar jaar eerder, van 'you have been taken care off'.
Tijdens dit diner vertel ik Ben Palmer dat ik nu al een paar jaar een partner heb en dat we voorbereidingen treffen om te gaan samenwonen waarvoor we een appartement hebben gekocht waarvan de bouw in volle gang is. Hij is de eerste persoon gerelateerd aan mijn werk die ik dit vertel. Ik heb hierover nooit rechtstreeks met iemand op mijn werk gesproken, spreek bij vakanties wel in de wij vorm maar ga verder niet in op met wie ik op vakantie ben geweest en spreek verder alleen in de ik vorm wanneer ik over iets prives, zoals een hobby vertel.
Ben Palmer denkt even na, voordat hij lachend maar met een waarschuwende ondertoon zegt: 'don't tell them, otherwise they may use it against you. Luca Romano is always after getting to know personal facts, he wants to know as much as possible of employees to use it against them when it suits him'. Terwijl hij dit zegt lacht hij alsof ik Luca Romano een goeie poets gebakken heb.
Is dit bangmakerij, zoals sommigen zoals Jeff Lowe, later suggereren. Waarom zou Ben Palmer me bang maken, hij is al weer een paar jaar weg bij Chespo wanneer we elkaar weer een keer ontmoeten en hij dit zegt. Hij heeft er helemaal geen belang bij dus waarom zou hij mij bang maken. Het lijkt veel meer een welgemeende en goedbedoelde waarschuwing. Jeff Lowe zegt wanneer ik dit met hem bespreek: 'Don't let it get at you'. Anderen zeggen wanneer ik er iets over zeg: 'dit is bankmakerij, je gelooft te veel'.
Het maakt wel dat ik niemand vertel dat ik een partner heb. Het enige wat ik kan doen is mijn priveleven zoveel mogelijk afschermen. Maar later spreek ik er toch over, het wordt me te ingewikkeld om er steeds om heen te moeten praten, en ik wil niet teveel hoeven nadenken over wat ik wel en wat ik niet kan zeggen. Hoewel ik nog steeds slechts heel summier over mijn priveleven vertel.
Wanneer ik al weer jaren samenwoon zegt Rick van der Laan, de HR manager, volstrekt uit het niets op een bepaald moment tegen me: 'we weten heus wel dat je samenwoont'. Ik denk, ja, de samenlevingsovereenkomst zit al weer jaren in het personeelsdossier vanwege aanspraken op partnerpensioen wanneer mij iets overkomt. Wanneer Rick van der Laan dit zegt denk ik terug aan het advies van Ben Palmer en aan de opmerking die Mark Verhoeven, de HR assistent, maakte toen ik hem de samenlevingsovereenkomst gaf. Daarbij verzekerde hij mij dat hij tegen niemand zou zeggen dat ik samenwoon, een levenspartner heb en die samenlevingsovereenkomst heb afgegeven. Hij laat me zelfs zien waar in mijn personeelsdossier hij de overeenkomst opbergt, helemaal achterin, achter een tab met confidentieel.
Gedurende het diner spreken Ben Palmer en ik over zijn tumultueuze afscheid van Chespo. Dat in de omringende kamers iedereen met angst in het hart naar het geschreeuw tijdens zijn hoogoplopende ruzie met Luca Romano heeft geluisterd. Hoe het, volgens de verhalen die ik heb gehoord, ook een hilarische vertoning is geweest. Luca Romano die een kleiner dan gemiddelde gestalte heeft en die omhoog schreeuwde naar Ben Palmer die juist veel langer is dan gemiddeld en die met zijn bassende stem naar beneden schreeuwde en zo Luca Romano leek te verpulveren.
Nadat we dit afscheid van een paar jaar eerder nog een keer hebben gememoreerd denkt Ben Palmer even na. Dan adviseert hij me om met niemand binnen Chespo over onze ontmoeting te spreken, niemand te vertellen dat we samen hebben gedineerd.
Dit zou jammer zijn, want er werken bij de diverse vestigingen verschillende managers met wie hij destijds een goede werkrelatie had. Zij zouden graag horen hoe het nu met hem gaat, waar hij nu werkt. Toch dringt hij er bij mij op aan om niemand over onze ontmoeting te vertellen want er zal over gesproken worden, wat ook inhoudt dat het Luca Romano zeer waarschijnlijk ter ore zal komen. Die zal het mij dan heel kwalijk nemen, wat schadelijk voor mij kan zijn. Zo eindigt ons genoeglijke diner dan toch met een nare nasmaak omdat ik ook wat dit betreft weer op mijn hoede zal moeten zijn.