Merkwaardige Voorvallen - Game Is Over, A New Game Starts
Deel 5 - Amanda Sharp
Voorbereiding Vertrek
Ik ga naar het hotel, eet daar nog wat en neem het besluit om morgen mijn vertrek te regelen. De volgende ochtend werk ik nog wat zaken af, annuleer alle afspraken die ik voor de komende weken heb gemaakt en sorteer en orden al mijn werkpapieren. Ik vraag Bernard Kiesl, de Controller en Jens Greipel, de Europese Controller of zij aan het eind van de middag voor een bespreking naar mijn kamer willen komen.
Eerder in de week heeft Jens Greipel me verteld dat Amanda Sharp de week erop in Europa zal reizen en ook deze vestiging zal bezoeken. Jens ging ervan uit dat Amanda Sharp me dit heeft verteld, zelfs dat ze deze gelegenheid zou gebruiken om mij te ontmoeten, maar voor mij was dit nieuw. Ook in het telefoongesprek gisteravond heeft ze er niets over gezegd. Vreemd, want kennelijk wil ze per se niet dat ik de week erop nog op deze vestiging werk. Zij wil mij kennelijk niet ontmoeten en daarom instrueert ze me om uit Mannheim weg te zijn wanneer zij deze vestiging bezoekt.
Wanneer Jens Greipel en Bernard Kiesl aan het eind van de middag naar mijn kamer komen vertel ik hen over de instructies van Amanda Sharp, dat, zoals ze dit zei: "You have to be out there by the end of the week". Ik deel hen ook mee dat zo mijn werk van onvoldoende kwaliteit zal zijn en ik er om die reden niet verder aan zal werken, de opdracht niet af zal maken en dus ook voor het deel dat al wel gereed is geen rapport zal schrijven. De werkpapieren wil ik niet meenemen en omdat Amanda Sharp ze heeft opgeeist verzoek ik Bernard Kiesl die de volgende week wanneer ze Mannheim bezoekt aan haar te geven. Bernard neemt zonder wat te zeggen de sleutel van de kast in ontvangst waarin ik de werkpapieren heb gelegd, geordend op een rechte stapel.
Ze luisteren zonder wat te zeggen wanneer ik ze meedeel dat ik me al langer niet goed voel en me ziek zal melden en de volgende dag naar huis zal gaan. Jens en Bernard horen het vriendelijk, bijna ongelovig aan. Ooit noemde Jens Greipel me een vos, de vos die altijd alles aan het licht bracht. De in allerlei lastige opdrachten en situaties geharnaste vos redt het nu niet meer?
Ze helpen me met het naar de auto brengen van de zaken die ik wel meeneem zoals de pc en de werktas en nemen afscheid van me, wetend dat dit de laatste keer is dat we met elkaar gewerkt hebben en elkaar zullen zien. Die nacht in het hotel is de eerste keer sinds maanden dat ik weer beter slaap.