Merkwaardige Voorvallen - Game Is Over, A New Game Starts
Deel 4 - Morris Hall
Hotel
Sta ik alleen in mijn achterdocht. Nee, mijn collega, Giacomo del Bosco, geeft per definitie niet door in welk hotel hij overnacht. Hij deed dit zelfs niet toen hij in Parijs was gestrand met oorproblemen, waardoor hij niet mocht vliegen. Hij moest dus een paar dagen in Parijs in een hotel blijven en weigerde, volgens Jeff Lowe, door te geven in wel hotel hij verbleef. Zelf geef ik altijd wel door in welk hotel ik verblijf, ook nadat we mobiele telefoons hebben gekregen en daardoor toch altijd bereikbaar zijn.
Het kan me ook niets schelen, zolang ik maar goed kan slapen. Wel moet ik altijd alert zijn op het krijgen van een rustige kamer, als geluidssensitief persoon neem ik per definitie nooit een kamer aan de straatkant. Soms vergeet ik dit door te geven aan de vestiging die mijn hotelboeking verzorgt, het te herbevestigen, maar dan kan ik meestal dezelfde nacht al, of de dag erop verhuizen. Maar niet altijd, dan blijft de hotelreceptie volhouden dat ze geen kamer aan de achterkant beschikbaar hebben en die ook de gehele week niet zullen hebben.
Het aantal keren dat ik om twee uur 's nachts naar de receptie ben gelopen en een andere kamer heb gevraagd, die soms ook kreeg en midden in de nacht in mijn nachtkleding naar een rustigere kamer ben verhuisd zijn niet te tellen.
Er zijn hotels geweest waar ik standaard in de badkamer heb geslapen vanwege het drukke auto en scooterverkeer omdat ze naar zeggen geen kamer aan de achterkant beschikbaar hadden. Ik onttakel dan het bed, schuif kussens en alles wat de matras kan vervangen de badkamer in, spreid dit uit en neem het dekbed mee. Zo pas ik soms maar net in de badkamer, moet ik in het donker voorzichtig zijn met opstaan om mijn hoofd niet tegen de onderkant van de wasbakken te stoten, maar ik slaap tenminste en heb geen last van het verkeer in de drukke straten.
Bij alle vestigingen weten ze dat ik 's avonds in de hotelkamer nog werk, graag goed licht wil hebben om bij te werken of om een boek te lezen. Daarbij hebben zich wel vreemde zaken voor gedaan. Omdat ik in de meeste hotels regelmatig terugkom ken ik de vaste kameruitrusting. Het prettigst is een goedkoop hotel in Frankrijk, met domweg tl buizen boven het bed die de gehele kamer hel verlichten. Het onprettigst zijn de duurdere hotels, met hun zogenaamde sfeerverlichting waarbij ik de staande lamp de hele kamer door moet slepen om toch maar voldoende licht te hebben om 's avonds nog even wat bij te kunnen lezen.
Tot in die duurdere hotels de staande lamp begint te ontbreken zoals in Belgie. Ik klaag bij de receptie over het gebrek aan licht, vraag om een andere kamer, krijg de sleutel om mijn spullen te verhuizen, en die kamer heeft inderdaad de gebruikelijke staande lamp, maar die kamer ligt ook aan de kant van de drukke ringweg van Antwerpen. Ik verhuis de lamp naar mijn oude kamer, ga terug naar de receptie om te zeggen dat ik toch in de oude kamer wil blijven en laat het hierbij.
In een ander hotel vraag ik om een extra lamp, die ik dan ook wel weer krijg. Wanneer de staande lamp ontbreekt, die er wel zou moeten zijn, en de badkamer wel goede verlichting heeft, verplaats ik het hele bureau naar de open deur van de badkamer om voldoende licht te hebben. Soms, vaker dan normaal is ook een beddenlampje kapot. Geduldig rapporteer ik dit bij de receptie, vraag niet het dezelfde avond nog te maken, maar zeg dat het voldoende is om het de volgende dag te repareren, wat dan ook gedaan wordt. Tot dit ook weer ophoudt en er daarna altijd weer de standaardverlichting is.
Een heel vreemde situatie heb ik meegemaakt in een hotel in de V.S. Het is in de tijd van kostenbesparingen en Jeff Lowe boekt me in een hotel ver buiten Akron, in een oord waar een aantal hotels bij elkaar liggen. Hij boekt ook een van de goedkoopste hotels. Dat ik dan weer een auto nodig heb en elke dag een vrij grote afstand moet rijden doet er dan voor de kosten kennelijk niet toe. Het hotel heeft twee verdiepingen en ik heb een kamer op de begane grond. De gehele nacht loopt een persoon in de kamer boven me door zijn kamer heen en weer, onophoudelijk, hoor ik steeds een aantal passen de ene kant op gaan en dan eenzelfde aantal passen terug komen, alsof hij midden in de nacht op zijn hotelkamer aan het trainen is voor een marathon. Tot ik van vermoeidheid dan toch om een uur of vijf inslaap. Wanneer ik dit de volgende dag tegen Jeff Lowe zeg kijkt hij de andere kant op. De nacht erop is het echter over en hoor ik niets.
Daarentegen is de kameruitrusting en de service onberispelijk in de hotels waar ik verblijf wanneer ik opdrachten buiten Europa uitvoer, zoals in Indonesie en in Brazilie.