Dit is de header afbeelding
Geselecteerd Verhaal Geselecteerd Verhaal

Korte Verhalen - Nomade

Terug Naar Overzichts Menu: Nomade

Nancy

Dit is een button

Ze heeft werkzaamheden bij de vestiging in Engeland uitgevoerd voor het kantoor in de V.S. waar Nancy de manager is. De resultaten van de werkzaamheden zijn belangrijk voor het kantoor in de V.S. en Nancy zal aanwezig zijn bij het afsluitende gesprek. Hiervoor is Nancy naar Europa gekomen, eerst naar Nederland omdat zij daar woont en Nancy dan op maandag met haar samen naar Engeland kan reizen. Nancy kan dan in het weekend ervoor Amsterdam kan bezoeken, sightseeing wat het kleine voordeel is van deze reizen. Zij kent Nancy niet, haar manager in de V.S. daarentegen is erg op Nancy gesteld en er is hem veel aan gelegen dat Nancy tevreden teruggaat naar de V.S. Hij zal de maandag ook voor het afsluitende gesprek naar Engeland komen. Zij moet hem later op de maandag van het vliegveld afhalen.

Nancy is nog jong, ze heeft een half jaar ervoor haar eerst kind gekregen en hij, haar manager, gaat ervan uit dat het Nancy zwaar zal vallen een aantal dagen van huis te zijn.

Zij heeft vier weken aan de opdracht in Engeland gewerkt en een strakke planning over drie verschillende locaties met elk fabrieken van meerdere types producten aangehouden om de werkzaamheden klaar te hebben. Ze werkt nog aan het voorbereiden van het rapport waarvan het concept op de eindbespreking besproken gaat worden. Ze had het in het weekend mee naar huis kunnen nemen om het de maandag, wanneer Nancy er is klaar te hebben maar heeft dit niet gedaan. Later in de avond nog in het hotel werken, ok, maar niet nog thuis in het weekend en bovendien is het afsluitende gesprek pas de dinsdag, dus ze heeft nog tijd genoeg.

Wanneer ze op Schiphol aankomt is Nancy er al, keurig gekleed, geheel volgens de regels van het kantoor dat ze vertegenwoordigt draagt ze een lange winterjas. Ze begroeten elkaar afstandelijk. Nancy is al ingecheckt en wacht ongeduldig tot zij ook zover is. Zo reizen ze naar de plaats in Midden Engeland. Nancy businessclass en zij gewoon economy class. Op het vliegveld lopen ze samen verder naar de huurauto die zij de voorgaande weken al heeft gebruikt en rijden naar het hoofdkantoor. Nancy kijkt haar ogen uit, haar eerste keer buiten de V.S. Het is een lieflijk glooiend landschap en ze had een meer verarmde industriele omgeving verwacht. Zij legt uit dat die noordelijker is, de oude mijnstreek maar dan luistert Nancy al niet meer.

Nancy had verwacht dat zij alles al klaar zou hebben en verbijt haar frustratie dat er nog geen concept rapport voor de bespreking gereed is wat ze kan lezen en waar ze vragen over kan stellen zodat ze bij de slotbespreking het hoogste woord kan voeren. Zij gaat later in de middag terug naar het vliegveld om haar manager op te halen die meer geinteresseerd is in het welbevinden van Nancy dan in haar en het gereed zijn van de opdracht. De rest van de middag gaat heen met kennismaken en het bedrijf laten zien.

Zij kent de restaurants in de omgeving van het hotel; er zijn twee Indiase restaurants waarvan er een haar voorkeur heeft, ze heeft er al een aantal keren gegeten. Het andere restaurant trekt haar niet zo. s-Avonds noemt ze beide mogelijkheden toch tegen Nancy en haar manager, met haar voorkeur. Nancy springt er onmiddellijk bovenop door te zeggen dat ze in het andere Indiase restaurant wil eten en haar manager loopt al met Nancy mee. Ze kijkt nog een keer om naar haar favoriete restaurant, overweegt even om er dan alleen heen te gaan, zij rijdt ten slotte de auto maar bedenkt dat dit wat te bot is tegenover de anderen en sluit zich aan.

In het restaurant blijkt hoe goed Nancy en haar manager met elkaar overweg kunnen. Kwinkslagen gaan over en weer, bijna flirtend. Verhalen over de baby, over V.S. collegas, over politiek ; Nancy ratelt maar door over haar huis, dat ze haar man al jaren kent, al van de universiteit, dat haar dure huis op de groei van hun beider salarissen is, en dat alles zeker goed zal gaan. Zij wordt geheel genegeerd, probeert zo af en toe wat te zeggen waar niet naar wordt geluisterd of Nancy maakt een opmerking over de overeenkomst tussen de Zuid-Afrikaanse taal en het Nederlands en de relatie met het apartheidsregime om haar de mond te snoeren. Ze blijft verder stil zitten, denkt aan het werk dat nog af moet voor morgen elf uur wanneer het afsluitende gesprek plaatsvindt en wacht tot Nancy en haar manager moe genoeg zijn om naar het hotel terug te gaan. Nancy vindt dat zij de hoogste in rang is en daarom moet afrekenen. Zij werkt nog een paar uur op haar hotelkamer en bedenkt dat ze morgen tussen 9 en 11 uur nog precies genoeg tijd heeft om het conceptrapport dat nodig is voor het afsluitende gesprek te maken.

De volgende ochtend ratelt Nancy al bij het ontbijt over van alles, haar man, haar baby, haar huis, wat al niet. Zij eet haar normale ontbijt. Nancy en haar manager moeten op haar wachten maar kunnen niet anders want zij rijdt hen. Op kantoor vraagt Nancy om de werkpapieren en wil resultaten bespreken. Zij geeft aan dat ze de werkpapieren nog nodig heeft en dat het conceptrapport nog gemaakt moet worden. Nancy verbijt zich, dit zou haar in de V.S. niet overkomen. Zij gaat zitten, zegt geen woord en begint systematisch door de werkpapieren te lezen en maakt notities die in het conceptrapport opgenomen moeten worden. Elk kwartier vraagt Nancy of de bespreking met de Engelse managers om 11 uur door kan gaan. Zij zegt ja en gaat onverstoorbaar verder. Ergens rond 10.30 uur begint ze te typen en Nancy haalt iets meer opgelucht adem maar verbijt zich dan nog meer. Zo weet ze onvoldoende van wat in het conceptrapport aan de orde gaat komen en zal ze moeite hebben het hoogste woord te voeren. Zij voelt dit ook aan en denkt; ik heb hier vier weken aan gewerkt en zal zelf de resultaten presenteren en bespreken, zoals normaal de rest van het jaar wanneer ik alleen ben, bovendien heb ik alles tijdens de uitvoering al met de afdelingen besproken en gezien de interne communicatie zullen er geen verrassingen zijn voor de managers. Zij werkt gestaag door. Vijf voor elf klapt ze de p.c. dicht haalt de geprinte bladzijden op slaat er een nietje door, geeft Nancy en haar baas een kopie en zegt; klaar, gaan we. Nancy verbijt zich.

De bespreking verloopt soepel, management accepteert de resultaten. Nancy vindt een bespreekonderwerp, iets waarvoor in de V.S. bepaalde werkzaamheden samen met de bank worden uitgevoerd en blijft de voordelen hiervan herhalen alsof de Engelse managers de werkwijze van de Engelse banken kan veranderen. Wanneer Nancy bijna 20 jaar later in vrijwel identieke bewoordingen op een andere vestiging, in Duitsland, vrijwel hetzelfde betoog uit schiet zij spontaan in de lach.

Na de bespreking is er een lunch met de Engelse managers waar Nancy het hoogste woord voert, wat zij kan begrijpen, Nancy is niet voor niets naar Europa gekomen. In de middag verdwijnen haar manager en Nancy voor een rondleiding door het bedrijf. Voor de werkpapieren, waar ze eerder in de ochtend zo dringend om vroeg heeft ze geen belangstelling meer. De Engelse financiele man is totaal ondersteboven van Nancy en prijst haar in de middag de hemel in. Hij raakt niet uitgepraat over haar. De algemeen directeur voelt wel iets van de spanning en vraag haar bezorgd of zij ok is.

Nancy wil voor het diner terug naar het Indiase restaurant. Zij knikt, ze zal geen inbreng hebben en Nancy en haar manager hebben weer hun geanimeerde, soms bijna flirtende gesprek waar zij naast zit.

Nancy zal de volgende ochtend al vertrekken, eerder dan oorspronkelijk gepland en haar manager verontschuldigt Nancy uitgebreid, ze is voor het eerst van huis sinds de geboorte van haar zoon en mist hem heel erg. Volgens haar manager is de vlucht van Nancy om half elf. Zij berekent hiermee de vertrektijd vanuit het hotel; een uur rijden in de ochtendspits, een uur van te voren aanwezig zijn, dus om half negen wegrijden van het hotel moet voldoende zijn.

Zij is, zoals altijd, standaard om half acht aan het ontbijt. Haar manager loopt dan al heen en weer te ijsberen en Nancy kijkt gestrest. Zij kijkt op haar horloge, is er iets fout, het is toch pas half acht en ze bestelt haar toast met thee en begint aan het ontbijt. Haar manager loopt gestrest heen en weer tussen haar en Nancy en zegt dat volgens de hotel receptie de rit naar het vliegveld in de ochtendspits veel langer kan duren dan een uur, wel anderhalf tot twee uur en dat Nancy terug naar huis wil, dat ze heimwee heeft naar haar baby en dus de vlucht niet mag missen. Zij kijkt weer op haar horloge. Haar manager wil, nadat ze Nancy op het vliegveld hebben afgezet een andere vestiging bezoeken, een uur rijden vanaf het vliegveld in een andere richting dan het hotel waar ze nu zijn en dat zij daar zonder ontbijt aan moet beginnen doet er kennelijk niet toe. Op vrijdagmiddag, wanneer ze voor het weekend naar huis gaat is het ook zo. Ze werkt lang door om het werk op tijd af te hebben, vertrekt laat, moet dan alles op alles zetten om op tijd het vliegtuig te halen. Dit is alle weken gelukt. De filebanen wisselen met de diverse afslagen en wanneer je daar gunstig gebruik van maakt is er bijna geen vertraging.

Ze zegt dat ze eerst wat wil eten en dat ze daarna onmiddellijk zullen vertrekken. Haar baas loopt terug naar Nancy en blijft voorin het restaurant driftig heel en weer lopen. Om kwart over acht is alle bagage geladen, zit iedereen en vertrekken ze. Nancy zit in een hoekje op de achterbank van de auto. Wanneer ze op een drukker deel van de ringweg komen maakt ze af en toe een geluid als, zie je wel, hier zijn we voor gewaarschuwd en je luisterde niet, maar het lijkt eerder leedvermaak dan dat ze zich echt zorgen maakt. Zij rijdt rustig door, schuift een paar keer van de meest rechterbaan over de vier of vijf rijbanen naar de meest linkerbaan, tussen alle autos door en weer terug al naar gelang er files zijn en komt zo elke keer op een baan die doorrijdt. Exact om half tien houdt ze halt voor de ingang van de vertrekhal om Nancy uit te laten stappen. Er is een vluchtig, afstandelijk afscheid zonder dank voor het rijden en haar manager loopt met Nancy mee naar binnen om er zeker van te zijn dat ze niet verdwaalt. Wanneer ze weer rijden, op weg naar de vestiging maakt ze een opmerking over de vertrektijd van half elf en dan zegt haar manager dat het later is, maar dat hij er zeker van wilde zijn dat Nancy op tijd op het vliegveld zou zijn. Na het bezoek aan de vestiging rijdt ze de anderhalf uur terug naar de hoofvestiging. Haar manager zal die avond vertrekken vanaf een ander vliegveld, anderhalf uur rijden noordelijk en eigenlijk moet ze hem daar afzetten en dan kan ze pas terug naar het hotel, om de volgende dag zelf naar huis te gaan. De algemeen manager hoort dit aan en grijpt in. Zij heeft al genoeg gereden die dag vindt hij en hij zal de rit van haar overnemen.

Nancy verdwijnt enkele jaren uit beeld. Haar manager gaat af en toe met Nancy lunchen en houdt haar, wanneer ze vraagt naar het wel en wee van Nancy op de hoogte. Nancy heeft nog een kind gekregen en kon de drukke baan niet met twee kinderen combineren. Ze is voor een ander bureau gaan werken dat beloofde meer voorzieningen te hebben voor het combineren van werk en prive met kinderen. Ergens in deze jaren eindigt haar huwelijk in een scheiding en begint ze een eigen adviesbureau. Dan is ze terug, vooral de contacten met haar manager zorgen ervoor dat Nancy vrijwel doorlopend adviesopdrachten krijgt.

Zij heeft zichzelf beloofd nooit meer met Nancy samen te werken en haalt opgelucht adem wanneer blijkt dat de adviesopdrachten niet op haar terrein liggen. Eigenlijk is dit haar enige drijfveer om haar manager naar het wel en wee van Nancy te vragen.

Haar manager ventileert zijn mening over bepaalde zaken te nadrukkelijk, tot ongenoegen van zijn superieuren en wordt vervangen door iemand die geen expertise heeft op haar werkterrein. Hij gebruikt haar collega in de V.S. als zijn belangrijkste assistent en benoemt hem tot hoofd van een project waarvoor zij en haar collegas uit Azie en Zuid-Amerika regelmatig een aantal weken naar het hoofdkantoor in de V.S. reizen. Er is een consultant van een gerenommeerd adviesbureau dat ook de benodigde kennis en software levert, maar, wie is er ook aangetrokken als adviseur, Nancy. Zij kijkt toe en ziet hoe Nancy ook haar nieuwe manager en de V.S. collega geheel inpalmt. Na enkele maanden heeft Nancy de consultant van het grote adviesbureau uit het project gewerkt. Volgens haar V.S. collega heeft Nancy net zo goed alle kennis en is ze veel goedkoper dan de consultant.

Ze werken aan het project, verwerken hun kennis van het bedrijf in het ontwerp van het projectplan, maar elk voorstel wat elk van hen voorbereidt voldoet niet aan de ideeen zoals Nancy het ziet. Hun manager en de V.S. collega, de projectleider, geven hen geen richting. Het ontwerp wordt toegewezen aan Nancy, waarmee zij haar doel heeft bereikt en zich voor enige tijd onmisbaar heeft gemaakt en zij zullen, wanneer het ontwerp klaar is dit dan verder invoeren. Nancy geeft in een onbewaakt moment aan dat de V.S. collega het volgende jaar hun manager zal worden, althans als het aan haar ligt.

Om het ontwerp te testen zal bij de vestiging in het zuiden van Nederland een proef gehouden worden. Het hele team en Nancy zullen naar Nederland komen en ook de manager van het adviesbureau, die nu de baan heeft die Nancy enkele jaren eerder naar Engeland bracht, zal komen. Nancy praat erover alsof ze nog steeds alles weet van wat die baan inhoudt.

Haar team en Nancy zullen op zondag naar Nederland komen. Zij geeft haar V.S. collega wel een gedetailleerde routebeschrijving maar waakt ervoor aan te bieden ze op het vliegveld af te halen en naar het hotel te rijden. Wanneer zij naar de V.S. komt moet ze ook zelf haar weg vinden dus dit moeten zij hier dan ook maar doen. Dit valt haar collegas wel tegen. Zij gaat gewoon op maandagochtend naar de vestiging waar ze halverwege de ochtend aankomt. Dan zal ze uitgebreid horen hoe moeilijk het was de plaats en het hotel te vinden, hoe ze verdwaald waren en geruime tijd in een naburige plaats rondgereden hebben, met een ondertoon dat dit alles te vermijden was geweest wanneer zij hen de zondag wel had afgehaald. Zij haalt haar schouders op. Wanneer zij ergens nieuw is en dit haar overkomt, spreekt ze ook niet van verdwalen maar van sightseeing en ziet ze het als iets onvermijdelijks. Wanneer ze een nieuwe vestiging bezoekt hoort het verkennen van de omgeving, al dan niet gepland er onvermijdelijk bij.

Haar V.S. collega, de projectleider, heeft een aantal presentaties voorbereid. Haar manager zal een korte inleiding geven, haar V.S. collega een algemene presentatie en zij zal een meer inhoudelijke presentatie geven. Ze heeft thuis het hele weekend gewerkt om de instellingen van de te gebruiken software gereed te hebben. De gegevens hiervoor had ze pas later in de week van haar V.S. collega gekregen en hulp voor het instellen was niet aangeboden. Ze had thuis ook de presentatie geoefend en er met behulp van een aantal voorbeelden een wat aantrekkelijker verhaal van gemaakt. Voor Nancy was bij de presentaties geen rol weggelegd, in elk geval niet dat zij wist. Na haar V.S. collega en een pauze is zij aan de beurt. Ze begint de presentatie, en kijkt rond of ze de aandacht heeft. Het ziet er goed uit en ze gaat verder, waarbij ze goed op gang komt. Dan staat Nancy op, loopt op haar af, neemt het woord, en neemt de presentatie over. Ze kijkt naar haar manager en de V.S. collega. Die vertrekken geen spier, alsof het zo gepland is. Geen steun voor haar dus en hier, voor het aanzien van de Nederlandse managers kan ze het woord ook niet te bot weer terugnemen. Inwendig kokend stapt ze opzij om het verder vanuit een hoek te volgen. De aanwezige managers van de Nederlandse vestiging kijken haar wat vragend aan. Ze haalt licht haar schouders op. Je kunt hier voor het voetlicht geen ruzie gaan staan maken. Na afloop komt haar vrouwelijke V.S. collega op haar af, verontwaardigt over het gebeurde, dat zij het juist goed deed en er geen enkele reden was om de presentatie over te nemen. Zij zegt weinig, ze weet, Nancy heeft hen al net zo ingepalmd als haar eerdere manager. Zoals Nancy eerder aan hem hing en flirtte met haar eerdere manager doet ze nu met haar mannelijke V.S. collega, de door haar aangewezen opvolger van haar huidige manager die over niet al te lange tijd met pensioen zal gaan. Bij het ontbijt zitten ze aan dezelfde tafel, bij de verdeling wie met wie meerijdt, zit ze zonder dralen in de door hem bestuurde auto, naast hem.

s-Avonds gaan ze in het stadje eten, er is een ruime keus aan restaurants en omdat haar manager dan wel steeds met haar meeloopt, volgt Nancy nu ook. Nancy voert aan tafel het hoogste woord, over haar kinderen, nu drie, over haar man, haar tweede, of volgens haar vrouwelijke V.S. collega al de derde echtgenoot van Nancy. Hier, in haar eigen omgeving spreekt zij zo af en toe ook een woord mee, verhaalt over allerlei gebeurtenissen. Wanneer Nancy vindt dat zij ingetoomd moet worden noemt ze Indonesie, de rol die Nederland daar speelde als kolonisator, en vervolgens brengt ze het weer op de Zuid-Afrikaanse apartheidsregime en, om de rol van Nederlanders hier verder te benadrukken vraagt ze naar woorden waarin de Zuid-Afrikaanse taal en het Nederlands een overeenkomst hebben. Zij herinnert zich de eerdere keer dat Nancy dit zo openlijk aan de order stelde en geeft Nancy weerwoord door haar naar de situatie van de Indiaanse bevolking in de V.S. te vragen, over hoe die in aantallen gedecimeerd zijn en vraagt verder naar de sociale en arbeidspositie van de Afrikaanse-Amerikanen in de V.S. Deze opmerkingen vallen bij niemand in goede aarde, maar beeindigen wel voor goed de opmerkingen op dit gebied van Nancy.

Gedurende de week wordt aan het project gewerkt. Zij heeft een werkplan voor de week gemaakt om alle onderdelen te testen en eventueel aan te passen. Hierin heeft ze ook haar V.S. mannelijke collega en Nancy opgenomen. Onafscheidelijk werken ze hier constant samen aan, af en toe fluisterend.

Opgelucht haalt ze adem wanneer het vrijdag is en haar collegas zich gereed maken voor vertrek. Ze willen de vrijdagnamiddag nog in Amsterdam gaan winkelen en letten qua reistijd alleen op de afstand. Zij denkt er het hare van, wetend welke files er kunnen staan op de route die ze moeten rijden, maar wanneer ze de files noemt wordt er niet naar haar geluisterd. De week erop hoort ze van haar vrouwelijke V.S. collega dat er vanwege de files niets meer gekomen is van een bezoek aan Amsterdam. Zij had een hotel voor hen geboekt vlak bij Schiphol en niet in het centrum van Amsterdam, om de zaterdagochtend vroeg snel te kunnen vertrekken. Toen ze na alle fileleed daar aankwamen was het al veel te laat om nog in Amsterdam te gaan winkelen en ze hadden de zaterdag op Schiphol snel nog wat inkopen gedaan.

Zij prijst zich gelukkig dat het tot zover weer zonder grote strubbelingen is verlopen. Het is niet eerder dan enkele maanden later, wanneer ze vragen krijgt van het personeel van de Nederlandse vestiging dat ze tot de ontdekking komt dat haar V.S. mannelijke collega een bepaalde parameter in de software onjuist heeft aangepast en wel op een manier dat het niet mogelijk is een lijst te maken waaruit de onjuiste instellingen te herleiden zijn, waardoor ze alle details die hiermee samenhangen een voor een na moet kijken. Ze is dan op de vestiging in Zuid-Europa, samen met een andere, niet V.S. collega, die, wanneer hij het probleem begrijpt haar helpt en samen werken ze uren, tot laat in de avond om de foute instellingen te herstellen. Gelukkig kan ze verder aan het project werken met haar andere niet V.S. collegas en laat eventuele communicatie met Nancy geheel aan haar mannelijke V.S. collega, die nu inderdaad haar manager is geworden.

In de V.S. ontstaan grote strubbelingen in de organisatie. Zij, en haar andere niet V.S. collegas worden er zo min mogelijk bij betrokken om hen zoveel als mogelijk is ongestoord hun eigen werk te laten doen. Haar manager is er wel voor bijna 100% bij betrokken en natuurlijk ook Nancy. Enkele topmensen vertrekken, Nancy krijgt een consultantsopdracht voor het vervullen van de op een na hoogste financiele positie en er ontstaat een discussie over de verantwoordelijkheid voor de problemen met een van de belangrijkste adviesbureaus, die waar eerder Nancy de manager was en waarom ze nu als onmisbaar wordt gezien om de problemen op te lossen. Haar manager en Nancy werken onafscheidelijk aan de oplossing van de problemen, waarbij na heftige op ruzie lijkende vergaderingen ook van adviesbureau wordt gewisseld. Bij een later bezoek aan de V.S. waarin zij bij een collega de kennelijk belangrijk rol van Nancy bij het oplossen van de problemen noemt zegt deze; ze was niet de oplossing, ze was het probleem, maar niemand wilde het zo zien. Nadat de organisatie weer in rustiger vaarwater is gekomen en het contract met Nancy is beeindigd verdwijnt ze weer uit beeld.

Ze vraagt bij een bezoek aan haar manager hoe het met Nancy gaat. Die zegt, goede opmerking, ik moet haar nodig eens bellen om te gaan lunchen en bij te praten en ja, af en toe komt ze nog voor kleinere adviesopdrachten die ze altijd heel goed doet.

Bij een volgend bezoek zit zij in een vrije werkkamer van haar afdeling te werken. Onverwacht hoort ze iemand zeggen; Weet je dat ik een nieuwe verloofde heb? Nancy staat in de deuropening. Nee, denkt ze, dat weet ik niet, ik weet al helemaal niet dat je weer gescheiden bent, voor de hoeveelste keer, dus hoe zal ik weten dat je weer een nieuwe verloofde hebt. En dan nog, in Nederland spreken we al jaren niet meer van een verloofde, dat is een term uit de jaren vijftig, zestig of hooguit nog uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. In Nederland spreken we van partner, wat een diversiteit aan inhoud kan hebben. Dit zegt ze niet, ze vraagt naar het welbevinden van Nancy, haar kinderen en na het uitwisselen van deze formaliteiten is het gesprek teneinde. Nancy is wat ouder geworden, en is gekleed als een typische Amerikaanse carriere vrouw, wat opgedirkt denkt zij, naar Nederlandse maatstaven. Ze denkt er niet meer over na en waant zich in Europa veilig voor welke actie van Nancy ook.

Dan wordt een volgend project aangekondigd, waar zij en haar collegas bij betrokken worden. Minder actief dan andere deelnemers, naast hun eigen werk, maar ze moeten wel de belangrijkste bijeenkomsten bijwonen, in de V.S. en die in Europa en aan een groot aantal conference calls deelnemen. In de projectorganisatie wordt Nancy hoofd van een van de belangrijkste teams van dit project. Zij regelt met haar manager dat ze niet direct aan dit team wordt gekoppeld maar aan een ander, maar moet toch wel een algemene overkoepeling namens hem waarnemen, waarbij ze wel met Nancy te maken krijgt. Ze neemt zich voor haar V.S. collegas hier zoveel mogelijk voor in te schakelen, om dit met alle voorhanden argumenten zoveel mogelijk naar hen af te schuiven.

Ze is een week in de V.S. voor het project. Ze koopt normaal gesproken bij een Amerikaanse webwinkel de jaareditie van een bepaald boek, dat ook in de boekwinkels in de V.S. te verkrijgen is. Ze heeft de print bij zich, maar ziet geen kans om buiten werkuren naar een boekwinkel te gaan en dit boek te kopen. Een van de teamleden is een Nederlandse collega. Hij is nu een van de vaste projectteamleden en zal voor een paar jaar zijn basis in de V.S. hebben. Ze gaat naar de verdieping in het kantoor waar de vaste projectteam leden hun werkruimtes hebben en vraagt hem om voor haar het boek te kopen. Hij is hier ook in het weekend en dit zal voor hem geen probleem zijn. Hij zal het in het Nederlandse kantoor voor haar neerleggen zodat zij het, wanneer ze daar weer een keer komt, mee kan nemen. Zo praten ze wat bij, terwijl Nancy komt aanlopen. Nancy had zich eerder, tijdens een vergadering met haar manager waar ook zij en haar andere collegas bij aanwezig waren heel negatief over deze Nederlandse collega uitgelaten, en ook hij had tegen haar eerder scherpe opmerkingen gemaakt over de manier waarop Nancy op alles invloed probeerde uit te oefenen en alles naar haar hand probeerde te zetten. Niemand wist echter van hun informele communicatie. De ogen van Nancy worden groot van verbazing en rollen bijna uit haar oogkassen, ieder die ze hier had verwacht, niet haar, informeel overleggend met een lid van het project, zonder dat zij enig idee heeft waarover dit kan gaan, zonder dat zij de connectie kent. Zij weet, dit zal ze aan haar manager doorvertellen. Ze heeft hiermee de bron van veel alleen informeel bekende informatie prijsgegeven. Na dit voorval kunnen de Nederlandse collega en Nancy uitstekend met elkaar overweg en praten wanneer dit zo aan de orde komt met veel respect over elkaar.

Voor het project zijn bij een Europese vestiging een week lang workshops gepland. Zij zal, volgens opdracht van haar manager relevante workshops van alle teams bijwonen, dus steeds tussen de teams wisselen en hierin ook het belangrijke team van Nancy meenemen. Ze kijkt naar Nancy, die draagt een korte mouwloze zomerjurk zonder panty of, nog beter gezien de lengte van de jurk, een legging, terwijl het nog vroeg in het voorjaar is en koud. Ondanks dat er adviseurs bij betrokken zijn die bij de andere teams het merendeel van de tijd het woord voeren, leidt Nancy de besprekingen binnen haar team vrijwel uitsluitend zelf en zit de adviseur er doelloos naast behalve wanneer ze hem expliciet een vraag stelt. Later in de week dag begrijpt ze dat Nancy de workshops met haar team zo heeft voorbereid dat ze alles van te voren in de VS al drooggeoefend hebben en er geen spontane inbreng van de anderen meer mogelijk is; totale controle is het motto. Zij kijkt naar de kleding van Nancy, is dit zoals vrouwelijke professionals nu in de V.S. gekleed gaan? In haar hyper korte mouwloze jurk en hoge hakken doet ze, wanneer ze zit denken aan Sharon Stone terwijl ze door de politie ondervraagd wordt in de film Basic Instinct. Alleen, Nancy is niet zo jong meer en mollige bovenbenen verraden dat er te vaak gelijnd is.

Nancy voegt zich ook bij een ander team, vanwege gezamenlijke onderwerpen. Deze adviseur behandelt wel de vragen en opmerkingen van de deelnemers, iets wat zij veelal afkapt. Ze vindt dat de adviseur te weinig opschiet om binnen de tijd klaar te zijn en snauwt hem op een bepaald moment zo af dat hij helemaal dichtklapt en zo kan Nancy weer op tijd aan haar volgende sessie beginnen.

Zij heeft de afgelopen jaren zo af en toe met hem over Nancy gesproken. Hij heeft haar meegemaakt in de tijd dat ze waarnam als de op een na hoogste financiele positie en is lovend, zelfs laaiend enthousiast over haar. Kennelijk klikt het tussen hen. Hij voelt iets van de wrijving tussen haar en Nancy en neemt het voor Nancy op. Of zij wel weet hoe razend intelligent ze is, haar achtergrond kent, ze uit een arm middenklasse gezin komt en voor de universiteit afhankelijk was van beurzen die met goede prestaties verdiend moesten worden. Dat ze eigenlijk heel onzeker is, wat ze met veel kennis probeert te verbergen. Kortom, hij bewondert haar. Ze vertelt hem over haar eerste contact met Nancy, over hoe laat ze klaar was met het bespreekverslag en Nancy niet goed voorbereid aan de slotbespreking begon. Hij kijkt bezorgd. Zegt; dit verklaart veel, ze is dit nooit vergeten, is het je altijd kwalijk blijven nemen en heeft je dit op alle mogelijke manieren ook laten voelen.

s-Avonds regelt hij een diner voor het team van Nancy waar hij haar ook voor uitnodigt. Hij en Nancy zitten naast elkaar. Wat haar opvalt is dat, voordat iemand ook maar iets besteld heeft Nancy al om een glas rode wijn vraagt. Zij en Nancy wisselen familieaangelegenheden uit. Nancy heeft fotos van haar kinderen en haar huidige man bij de kerstboom. Nancy praat weer honderd uit, hoe genoeg ze had van haar vorige echtgenoot, en hoe ongeschikt voor het huwelijk haar eerste echtgenoot was, maar wel een goede vader voor de twee kinderen die ze met hem heeft, enzovoort. De verhalen worden onsamenhangender naarmate ze meer glazen wijn drinkt. Nancy vertelt dat ze hier, deze week, elke ochtend om 5 uur gaat joggen, langs de rivier, vlak achter het hotel en hoe heerlijk dit is. Zij moet er niet aan denken, om vijf uur draait zij zich nog een keer om, en wordt dan om half acht met moeite wakker. Naarmate Nancy meer aangeschoten raakt verdwijnt de een na de ander naar een andere tafel en uiteindelijk voegt ook zij zich bij de anderen zodat hij met Nancy en haar meest trouwe teamgenote achterblijven. Nancy zit niet meer rechtop, hangt zo goed als op zijn schouder en zal terug naar het hotel begeleid moeten worden. Zij kijkt nog even om en vraagt zich af wat er over is van de jonge vrouw die zoveel verwachtingen had van het leven toen ze haar voor het eerst ontmoette.

De volgende ochtend hoort ze van Nancy dat die inderdaad om 5 uur is gaan joggen en daarna de workshops voor de dag heeft voorbereid.